تعریف کانال مخابراتی سیمی

کانال مخابراتی سیمی:
شبکه های تلفنی به صورت گسترده از خطوط سیمی برای انتقال سیگنال صوتی و نیز داده و سیگنال های ویدیویی استفاده می کنند.

«خطوط سیمی جفت پیچ خورده» (Twisted-pair wirelines) و کابل های کواکسیال، کانال های الکترومغناطیسی هدایت کننده هستند که پهنای باند تقریبا متوسطی را فراهم می کنند.

سیم های تلفن معمولا برای اتصال کاربران به دفاتر مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند و دارای پهنای باند چند صد کیلو هرتز هستند.

از طرف دیگر، کابل کواکسیال پهنای باند قابل استفاده ای در حدود چند مگا هرتز دارند.

در تصویر زیر بازه فرکانسی مربوط به کانال های الکترومغناطیسی نشان داده شده است که شامل «موجبرها» (Waveguides) و فیبر نوری نیز می شود.

سیگنال هایی که در طول کانال مخابراتی منتقل می شوند، هم از نظر دامنه و هم از نظر فاز، دچار اعوجاج می شوند و توسط نویز جمع شونده نیز خراب می شوند.

کانال های سیمی جفت پیچ خورده در معرض «تداخل متقاطع» (Crosstalk Interference) از کانال های مخابراتی مجاور خود نیز قرار دارند.

به دلیل این که کانال های سیمی حجم زیادی از مخابرات روزانه را در جهان منتقل می کنند، تحقیقات بیشتری روی مشخصه های انتقال و نیز روش های کاهش اعوجاج دامنه و فاز در آن ها انجام شده است.