ممکن است فکر کنید نمای پارامتریک، یک روش پر سر و صدا و خیلی جدید در زمینه معماری است، اما اصلا اینطور نیست! طراحی نمای پارامتریک در دهه 1940 رونق گرفت؛ جایی که معمار ایتالیایی، لوئیجی مورتتی، از طراحی استادیومی رونمایی کرد که در آن شکل ورزشگاه با دستکاری 19 پارامتر از جمله زاویه دید تغییر می کرد و کاهش چشمگیری در هزینه بتن مورد نیاز ایجاد کرد.قبل از آن نیز، آنتونیو گائودی این رویکرد را در کلیسایی به نام ساگرادا فامیلیا پیاده سازی کرد و با ایجاد یک مدل وارونه با پارامترهای ورودی مثل وزن و نقاط لنگر و تکیه بر عملکرد گرانش، طراحی خاص و کاربردی از خود به جای گذارد.
هدف نمای پارامتریک چیست؟
نمای پارامتریک به اجزای یک ساختمان اجازه می دهد تا بدون تغییر در یکپارچگی سازه ساختمان، به طور مستقل عمل کنند و با عناصر طبیعی سازگاری دارد. زیبایی معماری پارامتریک، پویایی آن است (شکل و شمایل ساختمان دائما در حال تغییر است) این نوع نما سیال است و توانایی سازگاری ساختمان با تغییرات را نشان می دهد.
هدف اصلی در طراحی نمای پارامتریک، ساخت مدلی است منطقی بر پایه ریاضی و الگوریتم های علمی مبتنی بر هندسه طرح و ارتباط آن با آیتم هایی که متعاقب آن طراحی و ساخته می شوند. این رویکرد نهایتا پوسته یک ساختمان را به صورت یکپارچه به نمایش می گذارد. ساخت مدلی منطقی و قابل فهم کردن هندسه طرح، هدف اصلی در طراحی نمای پارامتریک است.
مزایای زیبایی شناسی و عملکرد
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
