جریان هجومی در مدار الکتریکی

جریان هجومی در مدار الکتریکی:
جریان هجومی (Inrush Current) حداکثر جریانی است که یک مدار الکتریکی در لحظه وصل شدن متحمل می شود.

این جریان در تعداد کمی از سیکل های شکل موج ورودی ظاهر می شود. مقدار جریان هجومی بسیار بزرگ تر از جریان حالت مانای مدار است و این جریان زیاد می تواند سبب آسیب رساندن به تجهیزات یا فعال شدن بریکر (مدارشکن) شود.

جریان هجومی عموماً در همه تجهیزاتی که هسته مغناطیسی دارند، مانند ترانسفورماتورها، موتورهای صنعتی و… وجود خواهد داشت.

جریان هجومی به عنوان «جریان خیز ورودی» (Input Surge Current) یا «جریان خیز روشن شدن» (Switch-On Surge Current) نیز شناخته می شود.

عوامل مختلفی وجود دارند که سبب ایجاد جریان هجومی می شوند؛ مثلاً تعدادی از دستگاه ها یا سیستم ها که شامل خازن جداساز یا خازن هموارساز هستند و برای تغییر آن ها جریان زیادی می کشند.

شکل زیر تفاوت بین جریان هجومی، جریان پیک و جریان حالت مانای یک مدار را نشان می دهد.

جریان پیک (Peak Current): حداکثر مقدار جریان یک شکل موج، چه منفی و چه مثبت، است.

جریان حالت مانا (Steady-State Current):
به عنوان جریانی تعریف می شود که در هر بازه زمانی در مدار ثابت باقی می ماند. جریان حالت مانا وقتی حاصل می شود که di/dt=0. این بدین معناست که جریان نسبت به زمان بدون تغییر باقی می ماند.

مشخصه های جریان هجومی عبارتند از:

• به صورت لحظه ای و وقتی که دستگاه روشن می شود اتفاق می افتد.
• برای مدت کوتاهی ظاهر می شود.
• بالاتر از مقدار نامی مدار یا دستگاه است.

چند مثال از مواردی که در آن ها جریان هجومی رخ می دهد، به شرح زیر هستند:

• لامپ رشته ای.
• راه اندازی موتور القایی.
• ترانسفورماتور.
• روشن شدن منابع تغذیه سوئیچینگ.