انواع سنسور نور:
سنسورهای نور با نام «قطعات فتوالکتریک» (Photoelectric Devices) یا «فتوسنسور» (Photo Sensors) نیز شناخته می شوند، زیرا انرژی نوری (فوتون) را به الکتریسیته (الکترون) تبدیل می کنند.

FTTX13

قطعات فتوالکتریک را می توان در دو دسته اصلی قرار داد:

دسته ای که وقتی به آن ها نور بتابد برق تولید می کنند، مانند فتوولتائیک (Photo-voltaics) یا فتوامیسیو (Photo-emissive) و دسته دوم آن هایی که با تابش نور مشخصات الکتریکی شان تغییر می کند، مانند فتورزیستورها یا مقاومت های نوری (Photo-resistors) یا فتوکنداکتورها یا رساناهای نوری (Photo-conductors).

این دسته بندی ها را می توان به صورت زیر نوشت:

سلول های فتوامیسیو:
این قطعات نوری الکترون های آزاد یک ماده حساس به نور مانند سزیم را وقتی که فوتون با انرژی کافی به آن برخورد می کند رها می کنند. میزان انرژی فوتون ها به فرکانس نور بستگی دارد و هرچه فرکانس بیشتر باشد، انرژی بیشتر است.

سلول های فتوکنداکتور:
مقاومت الکتریکی این قطعات نوری با در معرض نور قرار گرفتن تغییر می کند. رسانایی نوری در نتیجه برخورد نور با یک ماده نیمه هادی ایجاد می شود که جریان گذرنده از آن را کنترل می کند.

برای یک ولتاژ مشخص، هرچه مقدار نور افزایش پیدا کند، جریان نیز بیشتر می شود. رایج ترین ماده فتوکنداکتیو کادمیوم سولفید (Cadmium Sulphide) است که در فتوسل های LDR مورد استفاده قرار می گیرد.

سلول های فتوولتائیک:
این قطعات نوری ولتاژی را متناسب با نوری که به آن ها می تابد تولید می کنند. انرژی نوری به دو ماده نیمه هادی فشرده شده به هم می تابد و ولتاژی تقریباً برابر با 0٫5 ولت تولید می کند.

متداول ترین ماده فتوولتائیک سلنیوم (Selenium) است که در سلول های فتوولتائیک مورد استفاده قرار می گیرد.

قطعات فتوجانکشن:
این قطعات نوری، قطعات نیمه هادی کاملی از قبیل دیودها و ترانزیستورهای نوری هستند که از نور برای کنترل شارش الکترون ها و حفره ها پیوند PN بهره می برند.

فتوجانکشن ها یا قطعات پیوندی نوری اغلب برای کاربردهای آشکارسازی و نفوذ نور با پاسخ طیفی تنظیم شده با نور تابشی مورد استفاده قرار می گیرند.