امواج الکترومغناطیسی

امواج الکترومغناطیسی:
این امواج الکترومغناطیسی که از میدان های الکتریکی و میدان های مغناطیسی عمود بر هم تشکیل شده اند، از فرکانس های کم به فرکانس های زیاد گسترش می یابند.

هر ناحیه فرکانسی در این طیف بر حسب کاربرد و رفتار موج در آن ناحیه، نام متفاتی دارند. در شکل زیر طیف الکترومغناطیسی در ناحیه های مختلف نشان داده شده است.

شکل (10): طیف الکترومغناطیسی از فرکانس های کم در امواج رادیویی شروع و تا فرکانس های زیاد در امواج گاما به طور پیوسته ادامه می یابد.

مهندسان برق مخابرات که عموماً با فرکانس های رادیویی (Radio waves) و میکروویو (Microwave) سروکار دارند، جهت راحتی کار و تدوین استاندارد های مربوطه به حوزه کاری خود، همان طور که در شکل (10) نیز مشخص است، فرکانس های مختلف را به شرح زیر نام گذاری (طبقه بندی یا ناحیه بندی) می کنند.

به طور مثال فرکانس های VHF به بالا، کاربرد بسیار زیادی در سیستم های راداری دارند.

در حوزه مخابرات فیبر نوری، از آنجایی که مقدار عددی فرکانس بسیار بالا است، جهت راحتی کار، معمولا از طول موج به جای فرکانس استفاده می شود.

در طراحی فیبر های نوری نیز معمولا از واژه طول موج کاری یاد می شود. یادآور می شویم که رابطه بین فرکانس و طول موج به صورت است.v نیز سرعت نور در محیط است که بسته به ضریب شکست محیط می تواند متفاوت باشد . فرکانس های ناحیه اپتیکی، شامل مادون قرمز، مرئی و فرابنفش نیز در شکل زیر نشان داده شده اند.

شکل (11): ناحیه اپتیکی از فرکانسِ حدود 1 تراهرتز شروع و تا انتهای ناحیه فرابنفش امتداد می یابد. ناحیه مرئی تنها بخشی است که چشم ما قادر به دیدنش است.