تعریف مقاومت الکتریکی و واحد اندازه گیری آن

تعریف مقاومت الکتریکی و واحد اندازه گیری آن:
مقاومت (Resistor) قطعه ای الکترونیکی است که یک مقاومت (Resistance) الکتریکی مشخص و معمولاً ثابت دارد.

مقاومت الکتریکی جریان الکترون های یک مدار را محدود می کند. مقاومت ها قطعاتی پسیو هستند؛ به این معنی که فقط توان مصرف می کنند و نمی توانند آن را تولید کنند.

این قطعات معمولاً به قسمت های اکتیو مدار مانند آپ امپ ها، میکروکنترلرها و سایر مدارهای مجتمع نیز اضافه می شوند.

از مهم ترین نقش های مقاومت ها در مدار می توان به محدود کردن جریان، تقسیم ولتاژ و خطوط ورودی/خروجی Pull-up اشاره کرد.

واحد اندازه گیری مقاومت ها:
مقاومت الکتریکیِ یک مقاومت برحسب اهم اندازه گیری می شود. نماد اهم، حرف یونانی اُمگای بزرگ یا Ω
است.

یک امگا برابر است با مقاومت بین دو نقطه که اختلاف پتانسیل یک ولت به آن ها اعمال می شود و جریان یک آمپر از آن ها می گذرد.

برای سادگی، مقادیر بزرگ مقاومت را می توان با پیشوندهای کیلو، مگا یا گیگا نشان داد. رایج ترین پیشوند برای بیان مقدار مقاومت ها معمولاً کیلو است. برای مثال، اندازه یک مقاومت 4٫7 کیلواهمی معادل با 4700 اهم است.

نماد مداری مقاومت الکتریکی:
همان طور که می دانیم، مقاومت ها قطعاتی با دو سر هستند و نماد آن ها در مدار به یکی از دو شکل زیر است.

معمولاً مقاومت را در نقشه های الکتریکی با نام و مقدار آن نشان می دهند. هر مقاومت در مدار باید نام یکتایی داشته باشد.

شکل زیر یک نمونه تایمر 555 را نشان می دهد که تعدادی مقاومت در آن به کار رفته است.

در این مدار، مقاومت ها نقش مهمی در تنظیم فرکانس خروجی تایمر 555 دارند. مقاومت R3 مدار، جریان ال ای دی (LED) را محدود می کند.