توضیحاتی درباره هارپ

اولین سوالی که قبل از هر چیز باید به آن پاسخ داده شود، این است که به طور کلی هارپ چیست و برای چه هدفی ساخته شده است؟پروژه هارپ در واقع مخفف شده عبارت برنامه تحقیقاتی یونوسفر فعال با فرکانس بالا یا (High Frequency Active Auroral Research Program) می باشد که همانطور که از نامش پیداست، پروژه ای است برای مطالعات دقیق روی یونوسفر که دورترین لایه جوی زمین محسوب می شود.

این تأسیسات در حقیقت زیر نظر نیروی هوایی و نیروی دریایی ارتش امریکا، اداره می شود و ساخت آن در اواسط دهه 80 میلادی و در بحبوحه جنگ سرد میان امریکا و شوروی، کلید خورد.در حقیقت این پروژه با هدف افزایش ارتباطات میان زیر دریایی هایی که حامل کلاهک های هسته ای هستند، ایجاد شده است. در زمان جنگ سرد، زیردریایی های ارتش امریکا و شوروی سابق در تمام آب های زمین حضور داشتند و مداوما در حال شناسایی زیردریایی های دشمن و عدم شناسایی خودشان بودند.

این زیردریایی ها، معمولا حامل کلاهک های هسته ای بودند که در صورت شروع جنگ، باید آن ها را به سمت اهداف خود شلیک می کردند. به همین دلیل از یک سو عدم شناسایی شدن توسط زیر دریایی های دشمن و از سوی دیگر، توانایی ایجاد ارتباط با مقر فرماندهی، برای زیر دریایی ها، عاملی حیاتی محسوب می گردید. از آنجا که برای مخفی شدن از دید دشمن، زیر دریایی ها، مجبور به حرکت در عمق های پایین بودند، ایجاد ارتباط با آنها بسیار مشکل و در برخی موارد از دسترس خارج می شد.

به همین دلیل ارتش امریکا به فکر ساخت تجهیزاتی افتاد که بتواند با زیردریایی های خود، حتی در بیشترین اعماق نیز، ارتباط برقرار کند. نتیجه این تحقیقات و ایده، ساخت پروژه ای به نام هارپ گردید که هدف اصلی آن ایجاد ارتباطی قوی تر، با زیر دریایی های حامل کلاهک های هسته ای بود.

سیستم هارپ در منطقه ای به نام گاکونا در آلاسکا، واقع شده است که از 180 برج مخابراتی آلومینیومی، در زمینی به مساحت 23 هزار متر مربع ساخته شده است. این آنتن ها توانایی ایجاد و ارسال امواج مافوق کوتاه را به لایه یونوسفر داشته که معادل 3.6 مگاوات می باشند. این امواج پس از برخورد با لایه یونوسفر دوباره به زمین برگشته و توانایی ایجاد ارتباط با قسمتی که مورد نظر بوده است، را خواهد داشت.

با پایان گرفتن جنگ سرد و فروپاشی شوروی، بحث ارتباط با زیردریایی ها از اهمیتش کاسته شد و کاربردهای دیگری برای ادامه حیات این پروژه مثال زده شد که از جمله آن می توان به ایجاد نقشه های زیر زمینی برای پیدا کردن تأسیسات نظامی کشورها و همچنین بیرون راندن الکترون های باردار از مدار زمین در صورت انفجار بمب هسته ای در جو، اشاره داشت.