شوری آب و خاک در ایران از مشکلات عمده بخش کشاورزی است. مطالعات نشان می دهد که 7.33 میلیون هکتار از اراضی زراعی ایران با این مشکل مواجه می باشد و گیاهان عناصر را از محیط طبیعی جذب می کنند. اغلب گیاهان گلیکوفیت (شیرین رست) بوده و در شرایط شوری کم تکامل یافته اند. از این رو سازوکارهای جذب، انتقال و استفاده گیاهان از عناصر غذایی معدنی در خاک های غیر شور توسعه یافته است.
وقتی شوری خاک (EC) آنقدر بالا باشد که عملکرد محصول را 50 درصد یا بیشتر کاهش دهد کودپاشی بازدهی کمی دارد. با توجه به ویژگی های مناطق شور (زیادی املاح محلول)، وجود مقادیر قابل توجه کلسیم، منیزیم، کلر و احتمالا بور که سبب کاهش رشد و عملکرد گیاهان می شود مصرف برخی عناصر غذایی به ویژه نیتروژن، پتاسیم و روی فراتر از نیاز باشد تا بتوان اثرات سوء برخی از کاتیون های مانند سدیم و آنیون نظیر کلر را در سلول های گیاه کاهش داد.
در این شرایط با افزایش مصرف K2SO4 می توان علاوه بر کمبود، اثرات مسمومیت شوری را کاهش و عملکرد را افزایش داد. مصرف این کود در این شرایط موجب کاهش اثرات سوء تجمع سدیم و کلر در برگهای گیاه می شود.
در این شرایط میزان نیاز گیاه به عناصر N، P، K و Zn با شورتر شدن خاک و آب آبیاری افزایش می یابد. به گونه ای که به ازای افزایش هر واحد مقدار 25کیلو اوره، 20 کیلو سولفات پتاسیم و 5 کیلو سولفات روی در هکتار به مقدار توصیه شده در این شرایط اضافه شود. جهت افزایش کارایی کودها در این شرایط از دستگاه بذرکار-کودکار (جایگذاری کود در زیر بذر) بهتر است استفاده شود.موثرترین راه برای کنترل شوری خاک (EC) و حفظ پایداری مزارع کشاورزی، مبارزه با این مشکلات و استفاده از تکنیک های موثر و همگام با محیط زیست است.موارد به شرح زیر می باشد:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
