روش تولید پلی وینیل استات

این پلیمر با فرمول شیمیایی C4H6O2)n) ترکیبی است که از طریق اتصال تعداد زیادی مونومر وینیل استات (CH3COOCH=CH2) به وجود می آید. تعداد واحدهای متصل شده به یکدیگر می تواند بین 100 تا 5000 متغییر باشد که به معنای جرم مولکولی بین 850 تا 40000 است. PVAc در صنایع مختلف به تنهایی و یا در واکنش هایی جهت تهیه سایر ترکیبات پلیمری، می تواند به کار گرفته شود.

پلی وینیل استات یکی از اجزای اصلی تشکیل دهنده چسب های بر پایه آب مانند چسب چوب، موکت، چسب سفید و یا چسب پلی وینیل الکل است. امولسیون های این ترکیب به عنوان چسب برای مواد متخلخل خصوصا چوب، کاغذ و لباس به کار برده می شود.

در دسته پلیمرهای آمورف، غیر کریستالی و شاخه ای قرار می گیرد و در تماس با اکثر سطوح چسپندگی بالایی از خود نشان می دهد و آن را می توان از روش پلیمریزاسیون رادیکال آزاد تولید کرد.مقاومت خوبی در برابر اشعه ماورا بنفش و اکسیداسیون دارد اما در زیر دمای انتقال شیشه (تقریبا 305 درجه) نسبتا شکننده است و در در دماهای بالاتر از آن بسیار چسپنده است.گروه های استر موجود در پلی وینیل استات نسبت به مواد قلیایی حساس هستند و به آرامی آن را به پلی وینیل الکل و اسید استیک تبدیل می کنند.

روش تولید

این پلیمر را می توان توسط روش های بالکی، محلولی، سوسپانسیونی و یا امولسیونی پلیمریزه کرد. در تولیدات تجاری تکنیک غالب تکنیک امولسیونی است. مونومر مورد استفاده برای این عملیات وینیل استات است که یکی از مواد خام شیمیایی مهم به شمار می رود و عمدتا برای تولید PVAc مورد استفاده قرار می گیرد. PVAc نیز با استفاده از الکل سازی به پلی وینیل الکل (PVA) تبدیل می شود. پلی وینیل استات اساسا به صورت پراکنده در آب تولید می شود.

وینیل استات از واکنش اتیلن با اکسیژن و استیک اسید بر روی کاتالیست پالادیوم تولید می شود و مونومرهای آن تحت نفوذ عملکرد آغازگرهای رادیکال آزاد، به صورت پلیمرهای بلند زنجیر و شاخه ای به یکدیگر متصل می شوند و شکل پلیمری به خود می گیرند.

فرآیند پلیمریزاسیون شامل واکنش بین مونومرهای وینیل استات با غوطه ور کردن آن ها در آب است. این کار باعث به وجود آمدن امولسیون PVAc با رنگ سفید شیری می شود. مایع امولسیونی تولید شده را می توان فورا به عنوان پلیمر وینیل استات در محصولات دیگر به کار برد. هنگامی که در ترکیبات امولسیونی پوشش ها و چسب ها قرار می گیرد، معمولا ابتدا به پلی وینیل الکل تبدیل می شود که یک پلیمر محلول در آب است، این کار با استفاده از هیدرولیز جزئی صورت می گیرد.