تعریف منبع تغذیه در الکترونیک:
منبع تغذیه، یک عبارت عمومی برای توصیف مدارهایی است که از یک منبع ولتاژ در دسترس، ولتاژ DC با اندازه ثابت یا کنترل شده تولید می کنند.

منبع_تغذیه

این ولتاژ DC خروجی در بسیاری از مدارها کاربرد دارد و تأمین آن ضروری است. برای مثال، تراشه های مدار مجتمع (ICها) که در مدارهای الکترونیکی به کار می روند، به یک ولتاژ DC استاندارد با دامنه ثابت نیاز دارند.

در حالت کلی، دو نوع منبع تغذیه وجود دارد:

منبع تغذیه خطی (Linear Regulated Power Supply).
منبع تغذیه سوئیچینگ (Switched Mode Power Supply) یا SMPS.

محبوب ترین انواع رگولاتورهای ولتاژ ثابت و خطی در دو نوع با ولتاژ خروجی مثبت و ولتاژ خروجی منفی موجود هستند. ولتاژ خروجی این دو نوعِ مکمل، دقیق و پایدار بوده و در محدوده 5 تا 24 ولت است که در بسیاری از مدارهای الکترونیکی به کار می رود.

استفاده از تنظیم کننده ها یا رگولاتورهای خطی ولتاژ نسبت به استفاده از مدارهای تنظیم کننده ولتاژی که از قطعات گسسته مانند دیود زنر و مقاومت یا ترانزیستور و حتی آپ امپ ساخته شده اند عموماً کارامدتر و ساده تر است.

طیف گسترده ای از این رگولاتورهای ولتاژِ سه ترمیناله وجود دارند که درون آن ها مدارهای تنظیم ولتاژ و محدود کننده جریان تعبیه شده است.

رگولاتورهای خطی متغیری نیز در دسترس هستند که ولتاژ خروجی آن ها از صفر تا یک مقدار ماکزیمم مشخص قابل تغییر است.

اغلب منابع تغذیه جریان مستقیم، از یک ترانسفورماتور بزرگ و سنگین کاهنده، یکسوساز دیودی نیم موج یا تمام موج، یک فیلتر برای حذف هرگونه ریپل سیگنال ولتاژ خروجی و تعدادی تنظیم کننده یا پایدارساز خطی یا سوئیچینگ برای تضمین تنظیم صحیح ولتاژ خروجی در شرایط تغییر بار تشکیل می شوند. شمای کلی یک منبع تغذیه DC، مطابق شکل زیر است.

ساختار منبع تغذیه