مقاومت ویژه الکتریکی

مقاومت ویژه الکتریکی:
مقاومت ویژه الکتریکی یک ماده رسانای خاص، یک ویژگی از ماده است که بیان می کند آن ماده چه اندازه در برابر جریان الکتریکی مخالفت می کند.

با این عامل می توان در یک دمای مشخص چند ماده رسانا را بدون توجه به طول و سطح مقطع با یکدیگر مقایسه کرد. هرچه مقاومت ویژه بالاتر باشد، مقاومت رسانا نیز بیشتر است.

برای مثال، مقاومت ویژه یک هادی خوب مانند مس برابر با 1.72×10-8 اهم-متر است، در حالی که مقاومت ویژه یک هادی ضعیف (عایق) مانند هوا حدود 1.5×1014 اهم-متر است.

ماده هایی مانند مس و آلومینیوم، به دلیل مقاومت ویژه کمی که دارند، به عنوان رساناهای خوبی شناخته می شوند و جریان را به آسانی از خود عبور می دهند و به همین دلیل، در کابل ها و سیم ها به کار می روند.

نقره و طلا مقاومت ویژه بسیار کمتری دارند، اما به دلیل آنکه بسیار گران هستند، از آن ها در سیم ها و کابل های الکتریکی استفاده نمی شود.

به طور خلاصه، عواملی که بر مقاومت (R) یک هادی تأثیر می گذارند، به صورت زیر هستند:

• مقاومت ویژه (ρ) ماده ای که هادی از آن ساخته شده است؛
• طول کل هادی (L)؛
• مساحت سطح مقطع هادی (A)؛
• دمای هادی.

مثال 1:
مقاومت DC کل یک سیم مسی 100 متری را با سطح مقطع 2.5mm 2 به دست آورید. فرض کنید دما 20∘C و مقاومت ویژه 1.72×10−8 اهم-متر است.

حل: مقاومت به صورت زیر به دست می آید:

مقاومت ویژه، مقاومت الکتریکی برحسب واحد طول و واحد سطح مقطع است.

بنابراین، برای ماده خاص در یک دمای مشخص، مقاومت ویژه الکتریکی برابر است با: