آبکاری پلاستیک بر روی چه پلاستیک هایی قابل انجام است؟

آبکاری روی پلاستیک اولین بار در دهه 1960 در صنایع خودرو استفاده شد و امروزه کاربرد زیاد در صنایع مختلف دارد. آبکاری های جدید روی پلاستیک شامل آبکاری مواردی مثل کفش و محصولاتی نظیر لپ تاپ و تلفن همراه می باشد.

اولین بار، تولید کنندگان اتومبیل به دنبال روشی بودند تا موتورهایشان مصرف سوخت بهینه تری داشته باشند که باعث افزایش استفاده از بخش های سبک پلاستیک شد. آبکاری پلاستیک با هدف فلزی کردن این بخش ها برای درخشان تر کردن و جذابیت بصری آنها انجام شد.

نکته کلیدی این روش توسعه یک فرآیند شیمیایی برای برقراری ارتباط بین سطح و اکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS) بود که پلیمری ترموپلاستیکی است که مقاومت زیادی در برابر ضربه دارد. این فرآیند چسبندگی کافی را بین بستر ABS و پوشش فلزی فراهم می کرد.

با اینکه اولین تجربه موفقیت آمیز آبکاری پلاستیک با ABS به دست آمد و هنوز هم 90 درصد پلاستیک های آبکاری شده از ABS هستند، اما تکنیک های موثری برای آبکاری طیف وسیعی از مواد پلاستیکی ارائه شده است.

بسیاری از این مواد با عنوان ترموپلاستیک طبقه بندی می شوند و به این معناست که وقتی بیش از حد مشخصی گرما بگیرند، قالب پذیر می شوند و به محض سرد شدن جامد می شوند. مثالی از پلاستیک هایی که قابلیت آبکاری الکتریکی را دارند شامل موارد زیر است

تفلون: تفلون نام برندی برای پلی تترا فلورواتیلن است که اولین بار برای تولید ظروف نچسب به کار گرفته شد.

فنولیک: مواد پلاستیکی لمینت شده ای هستند که برای تولید طیف وسیعی از محصولات پلاستیکی قالب بندی شده اند.

پلی کربنات: نام گروهی از پلیمرهای ترموپلاستیکی پایدار و قوی است که در صنایع مختلف هوافضا، ذخیره سازی داده و اتومبیل سازی استفاده می شوند.

پلی سولفون: گروهی از پلیمرهای ترموپلاستیکی که به خاطر پایداری، شفافیت و تحمل دمای بالا شناخته شده و در بازدارنده های شعله، محیط فیلتراسیون و دی الکتریک در خازن ها بکار می روند.

پلی اکسی متیلن (پلی استال): ترموپلاستیک مهندسی شده که در کاربردهای مهم مهندسی برای کامپوننت هایی به کار می رود که نیاز به اصطکاک کم، سختی زیاد و پایداری ابعادی دارند.