مدار برش دیودی مثبت و منفی

مدار برش دیودی مثبت:
در این مدار برش دیودی، دیود در نیم سیکل مثبت از شکل موج ورودی سینوسی، بایاس مستقیم شده است (آند نسبت به کاتد مثبت تر است).

برای آنکه دیود بایاس مستقیم شود، اندازه ولتاژ آن باید بزرگ تر از+0.7 ولت باشد (این مقدار، برای دیود ژرمانیوم 0.3 ولت است).

وقتی این اتفاق می افتد، دیود شروع به هدایت می کند و ولتاژ دو سر آن ثابت و به اندازه0.7 ولت خواهد بود. این اتفاق، تا زمانی ادامه دارد که شکل موج سینوسی به اندازه ای کمتر از این مقدار برسد.

بنابراین، ولتاژ خروجی که دو سر دیود می افتد، در طول نیم سیکل مثبت نباید از0.7 ولت عبور کند.

در طول نیم سیکل منفی، دیود بایاس منفی شده (کاتد مثبت تر از آند است) و جریان را سد می کند.

در نتیجه، در نیم سیکل منفی شکل موج ورودی در خروجی تکرار می شود. در نتیجه، دیود نیم سیکل مثبت شکل موج ورودی را محدود می کند.

به همین دلیل به عنوان یک مدار برش مثبت شناخته می شود.

مدار برش دیودی منفی:
در این حالت، عکس حالت قبل رخ می دهد. دیود در نیم سیکل منفی بایاس مستقیم شده و در ولتاژ−0.7 ولت، شکل موج را می بُرد. در حالی که نیم سیکل مثبت را از خود عبور می دهد.

از آنجایی که دیود نیم سیکل های منفی را محدود می کند، مدار برش منفی نامیده می شود.

برش هر دو نیم سیکل شکل موج:
اگر دو دیود را به صورت معکوس و موازی به یکدیگر متصل کنیم، آن گاه هر دو نیم تناوب مثبت و منفی بریده می شود، زیرا دیودD1 نیم سیکل های مثبت شکل موج ورودی سینوسی را می بُرد، در حالی که دیودD2
نیم سیکل منفی را برش می دهد.

در دیودهای ایده آل، شکل موج خروجی بالا، برابر با صفر خواهد بود. هرچند، طی بایاس مستقیم، افت ولتاژ دو سر دیود سبب می شود برش در ولتاژهای +0.7 و −0.7 ولت رخ دهد.

اما می توانیم این ولتاژ ± 0.7 ولت را به هر مقدار دلخواهی و تا حداکثر مقدار ولتاژ پیک (VPEAK) افزایش دهیم. این کار با اتصال سری دیودهای بیشتر و یا افزودن یک ولتاژ بایاس به دیودها امکان پذیر است.