تعریف بیضی پلاریزاسیون در مدار الکتریکی

تعریف بیضی پلاریزاسیون در مدار الکتریکی:
یک موج تک فام پلاریزه شده به صورت خالص را در نظر بگیرید.

اگر بردار میدان الکتریکی برای یک دوره تناوب از نوسان رسم شود، در حالت کلی یک بیضی حاصل می شود که مربط به پلاریزاسیون بیضوی است. شکل زیر، این مسئله را نشان می دهد.

یادآوری این نکته ضروری است که پلاریزاسیون های خطی و دایروی، حالت های خاصی از پلاریزاسیون بیضوی هستند.

بنابراین حالت پلاریزاسیون را می توان نسبت به پارامترهای هندسی بیضی و جهت آن تعریف کرد. منظور از جهت بیضی، چرخش میدان در جهت عقربه های ساعت یا در خلاف جهت عقربه های ساعت است. «زاویه جهت گیری» (Orientation Angle) با نماد Ψ نشان داده می شود.

زاویه جهت گیری به صورت زاویه بین محور اصلی بیضی و محور x تعریف می شود. نسبت طول محور اصلی بیضی به محور فرعی آن، «بیضیت» (Ellipticity) یا «نسبت محوری» (Axial Ratio) نام دارد. بنابراین نسبت محوری برای یک بیضی به صورت زیر خواهد بود:

پارامتر بیضیت یک پارامتر جایگزین برای «دوری از مرکز» (Eccentricity) برای بیضی است. گریز از مرکز یا دوری از مرکز برای یک بیضی به صورت زیر تعریف می شود:

«زاویه گریز از مرکز» (Ellipticity Angle) برای یک بیضی نیز به صورت زیر تعریف می شود:

همچنین زاویه X برای تعریف عرض جغرافیایی (زاویه از خط استوا) حالت پلاریزاسیون نیز استفاده می شود. بیضیت یا ε در حالت خاصی که پلاریزاسیون خطی داریم، برابر بی نهایت (X=0) و برای پلاریزاسیون دایروی برابر یک (X=45∘) است.

بنابراین یک بیضی را می توان با جفت پارامترهای (Ψ,ε) یا (e,X) تعریف کرد.