کدورت سنج آزمایشگاهی چیست؟

برای اندازه گیری کدورت موجود در محلول ها از دستگاهی به نام کدورت سنج آزمایشگاهی استفاده می شود. کدورت به مواد معلق موجود در محلول ها که می تواند ذرات آلی یا معدنی، مخمر و یا میکروارگانیسم ها باشد، می گویند. از کدورت سنج آزمایشگاهی در تصفیه آب و فاضلاب، صنایع غذایی، دارویی، تحقیقاتی و موارد دیگر استفاده می شود. کدورت سنج در سه صورت پرتابل، آزمایشگاهی دیجیتال و رومیزی وجود دارد.

شکل ظاهری مات و یا شیری و غیرشفافی که محیط های جامد، مایع مانند آب، هوا، انواع محلول ها، شیشه و … دارد را به نام کدورت تعریف می کنند. به عبارتی میزان ذرات و مواد پراکنده با اندازه های مختلف در محلول ها و میزان نور جذب شده در آن ها، محیط را غیرشفاف و مات می کند. مواد و ذراتی که در این محلول ها وجود دارند، می تواند شامل میکروارگانیسم ها، مخمرها، شن ها، ذرات مواد معدنی و آلی، پلانکتون ها، لجن، سنگ آهک و مواد دیگر باشد.

هر چه مقدار کدریت بیشتر باشد، نور بیشتری توسط محلول جذب شده و نور کمتری منعکس می شود و شفافیت محلول کمتر می شود. یکی از موادی که تعیین کدورت در آن بسیار مهم می باشد، آب است که وجود این میکروارگانیسم ها کلریناسیون آب را بی اثر کرده و باعث آلودگی آن می شوند.

این که میزان کدورت در محلول ها متناسب با وزن مولکولی مواد معلق در آن است یا نه، به دلیل شکل، اندازه و ضریب شکست نور ذرات و همچنین میزان انتشار نور در محلول ها، دشوار است.کدورت و مواد کلوئیدی محلول ها با استفاده از دستگاه کدورت سنج آزمایشگاهی و همچنین به کار گرفتن روش اپتیکی (منعکس کردن نور توسط ذرات معلق موجود در محلول ها) اندازه گیری می شود.

اولین کدورت سنج توسط جکسون تهیه شد که به نام کدورت سنج شمعی بود و کالیبراسیون آن بر حسب واحد ppm و اندازه گیری آن بر حسب واحد JTU بود. بعدها کدورت سنج ها توسط توسط محلول استاندارد فرمازین، کالیبره و بر حسب واحد FTU اندازه گیری می شدند.

مهم ترین بخش ساختاری کدورت سنج ها محفظه ای است که اندازه گیری در آن انجام می شود. قسمت های اصلی این محفظه از منبع نور و یک سنسور آشکارساز کدورت تشکیل شده است. آشکار ساز با انتقال اطلاعات استخراج شده به میکروپروسسور و پردازش نتیجه محاسبات خود، می تواند میزان کدریت را در صفحه نمایش، نشان دهد.