اپلیکیشن زینگ | باربری آنلاین
زینگ - سامانه جامع حمل و نقل

تماس تلفنی

دانلود زینگ
خانه اپلیکیشن زینگ سامانه صادرات و واردات فروشگاه خدمات اطلاعاتی
خدمات جانبی
تماس با ما
زینگ - سامانه جامع حمل و نقل کشوری

تماس تلفنی

دانلود زینگ

جستجو
عضویت در سامانه صادرات، واردات، تجارت
گروه بازرگانی هومان پویان

کشتیرانی

این کنوانسیون در سال 1973 با برگزاری کنفرانس بین المللی آلودگی دریا توسط IMO به تصویب رسید و متعاقباً توسط پروتکل 1978 اصلاح شد.این مقررات دربرگیرنده منابع گوناگون آلودگی ناشی از کشتیها بوده و هدف اصلی آن، حذف آلودگی عمدی محیط زیست دریا به وسیله نفت و سایر مواد مضر و کاهش تخلیه چنین موادی به صورت عمدی یا غیر عمدی، از طریق اعمال قوانین و مقررات بر کشتی ها و بنادر است، ضمایم 5 و 6 کنوانسیون مارپل در سال 2011 مورد بازبینی قرار گرفت.

کنوانسیون مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی/ CLC

تانکر نفتی توری کانیون در سال 1967 در خارج از قلمرو دریای سرزمینی انگلستان به صخره برخورد کرد و پس از دو نیمه شدن آلودگی نفتی عظیمی را ایجاد کرد، بعد از این ماجرا، نیاز به ایجاد یک راه حل بین المللی برای جبران خسارت قربانیان در صورت بروز آلودگی نفتی ضروری به نظر می رسید.به همین دلیل برخی از کشورهای عضو سازمان بین المللی دریانوردی در کنفرانسی که سازمان مذکور در 29 نوامبر 1969 در بروکسل برگزار کرده بود،

با آگاهی از خطرات آلودگی ناشی از حمل جهانی نفت از طریق دریا به صورت فله و با اعتقاد به ضرورت حصول اطمینان از وجود غرامت کافی برای اشخاصی که از آلودگی ناشی از نشت یا تخلیه نفت از کشتی زیان می بینند و با میل به تنظیم قواعد و رویه های بین المللی متحدالشکل به منظور حل مسائل مسئولیت و ارائه غرامت کافی در چنین مواردی، کنوانسیونی مشتمل بر یک مقدمه و 21 ماده و یک ضمیمه تحت عنوان «کنوانسیون بین المللی مسئولیت مدنی خسارت ناشی از آلودگی نفتی» را تصویب کردند.

کنوانسیون تأسیس یک صندوق بین المللی برای جبران غرامت ناشی از آلودگی نفتی/FUND

بر اساس این کنوانسیون که در سال 1971 مصوب شد، یک صندوق بین المللی جهت جبران خسارت آلودگی تحت عنوان صندوق بین المللی جبران خسارت آلودگی نفتی (1992) با اهداف ذیل تأسیس شد:

  •  پرداخت غرامت در ازای خسارت آلودگی به میزانی که پوشش حمایتی ارائه شده توسط کنوانسیون مسؤولیت (1992) کافی نیست.
  • به اجرا درآوردن مقاصد مذکور در این کنوانسیون.

صندوق در هر یک از دولت های متعاهد به عنوان یک شخص حقوقی است که بر طبق قوانین آن دولت قادر به داشتن حقوق و تکالیف است و می تواند مقابل دادگاههای آن دولت، طرف جریان دادرسی واقع شود. هر دولت متعاهد بایستی مدیر صندوق را به عنوان نماینده قانونی صندوق بشناسد.
ایران در سال 85 به این کنوانسیون ملحق شده است.برخی دیگر از کنوانسیون های تصویب شده در آیمو در حوزه مسئولیت و جبران، عبارتند از:

  • کنوانسیون مربوط به مسئولیت مدنی در مورد حمل دریایی مواد هسته ای/ 1971 / NUCLEAR
  • کنوانسیون مربوط به حمل مسافران و بار آنها از طریق دریا/ 1974 / PAL OR ATEN
  • کنوانسیون مسئولیت و جبران غرامت، در مورد خسارات مربوط به حمل مواد خطرناک و مضر
  • از طریق دریا/ 1996 / HNS
  •  کنوانسیون مسئولیت مدنی ناشی از خسارت آلودگی سوخت کشتی/ 2001 / BUNKER
  • کنوانسیون تهدید مسئولیت دعاوی دریایی/ 1976 /LLMC
کشتیرانی
حمل زمینی
وانت
حمل هوایی
نظر شما
نام و نام خانوادگی:

شماره تماس (نمایش داده نمی شود):

کد امنیتی: captcha

متن پیام: (نظر شما پس از بررسی منتشر خواهد شد)


مطالب مرتبط:
مخفی کردن >>