روش تولید سیکلوهگزان

سیکلوهگزان به دلیل خواص شیمیایی منحصر به فرد خود در آزمایشگاه ها به عنوان استاندارد استفاده می شود. این ترکیب دارای وزن مخصوص 0.78 و نقطه اشتعال -20 درجه سانتی گراد است و بسیار اشتعال پذیر است.این ترکیب یک سیکلوآلکان نسبتا پایدار است که در نفت خام در غلظت های 0.1 وجود دارد. به طور گسترده به عنوان واسطه در تولید نایلون استفاده می شود.

در مقیاس تجاری، تولید این ترکیب تقریبا بر اساس هیدروژناسیون کاتالیزوری بنزن است که می تواند در مرحله مایع یا بخار در حضور هیدروژن انجام شود. پاراگراف های زیر فرایندهای تولید سیکلوهگزان از بنزن و هیدروژن را توصیف می کند که شامل هیدروژناسیون بنزن در مرحله مایع در حضور یک کاتالیزور بر پایه نیکل است.

در ابتدا، بنزن به همراه هیدروژن تازه و بازیافت شده به راکتور اولیه وارد می شود. واکنش هیدروژناسیون در راکتور ستون حبابی و در حضور کاتالیزور نیکل انجام می شود. کاتالیزور در حالت تعلیق با کمک حلقه گردش خارجی نگهداری می شود.

بیشتر گرمای واکنش با تبخیر جریان محصول حذف می شود که بیشتر از طریق جریان بالایی در راکتور بازیابی می شود. باقیمانده گرمای واکنش در حلقه خارجی، با عبور جریان برگشتی راکتور از طریق مبدل حرارتی دیگ بخار حذف می شود و بخار کم فشار تولید می کند.

بیشتر خوراک بنزن در این مرحله تبدیل می شود. جریان بالا محصولات گازی هستند که به یک راکتور با بستر ثابت هدایت می شوند، جایی که محتوای بنزن باقی مانده به سیکلوهگزان تبدیل می شود. واکنش هیدروژناسیون نهایی در حضور یک کاتالیزور جامد بر پایه نیکل که روی آلومینا پشتیبانی می شود، انجام می شود.

محصول تولید شده به یک ظرف بزرگ با فشار بالا وارد می شود. بیشتر سیکلوهگزان موجود در خوراک متراکم شده و دو جریان ایجاد می کند: یک جریان غنی از هیدروژن گازی و یک جریان غنی از سیکلوهگزان مایع. جریان هیدروژن به کمپرسور بازیافت منتقل می شود و در آنجا به فشار اولیه راکتور رسیده و بازیافت می شود.

جریان غنی از سیکلوهگزان مایع در یک ستون تقطیر تصفیه شده و آلاینده های سبک مانند متان، اتان و هیدروژن محلول جداسازی می شود. محصولات سبک نهایی بازیابی شده از بالای ستون برای سوخت استفاده می شود، در حالی که جریان سیکلوهگزان با محتوای بنزن باقیمانده کمتر از 100 ppm از پایین ستون جمع آوری می شود.