به طورکلی، یکی از الزامات اولیه برای آنتی فوم ها حلالیت جزئی است. اگر یک آنتی فوم بیش از حد داخل محلول پراکنده شود کف را از بین نمی برد و حتی ممکن است به افزایش قوام کف نیز کمک کند. اگر بیش از حد خارج از محلول باشد (یعنی به اندازه کافی پراکنده نشود یا در سیستم نامحلول باشد) می تواند به تجهیزات بچسبد یا مشکلات دیگری ایجاد کند. آنتی فوم مورد استفاده باید حتما به درستی فرموله شود تا به سطح مناسب سازگاری برسد.
علاوه بر این، آنتی فوم ها باید کشش سطحی پایینی داشته باشند و به سرعت در امتداد سطح گاز- مایع پخش شوند و حداکثر تعامل را با کف ایجاد کنند. به عنوان یک آنتی فوم موثر این ترکیب باید بتواند اجزای فعال کننده سطح تثبیت کننده کف را جابجا کرده و در لایه های کف نفوذ کند تا گاز به دام افتاده خارج شده و کف از بین برود.
چگونگی انتخاب بهترین ضد کف
این که کدام آنتی فوم برای یک محلول معین مناسب تر است به عوامل مختلفی از جمله ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی محلول کف کننده، روش تولید فوم و نوع کف موجود در محیط بستگی دارد.به طور معمول، آنتی فوم ها در یک مایع حامل که ممکن است هیدروکربن، روغن سیلیکون، روغن گیاهی، پلیمر مصنوعی و غیره باشند فرموله می شوند. ترکیبات فعال آنتی فوم ها که به پخش یا بی ثبات شدن کف کمک می کنند شامل موم، نمک های فلزی، سیلیکون یا سایر ذرات آبگریز است.
ضد کف سیلیکونی
ضد کف های سیلیکونی از سیلیس آبگریز تشکیل شده اند که به خوبی در یک سیال سیلیکونی پراکنده شده است. سپس ترکیب حاصل به یک امولسیون بر پایه آب یا روغن تثبیت کننده، اضافه می شود. این ضد کف ها به دلیل خنثی بودن از نظر شیمیایی حتی در غلظت های کم توانایی پخش شدن روی یک فیلم حاوی فوم را دارند. در صورت لزوم، می توان آنها را با سایر جامدات و مایعات آبگریز ترکیب کرد تا خاصیت کف زدایی آنها بهبود یابد.
ضد کف غیر سیلیکون
آنتی فوم های غیر سیلیکونی عموما حاوی سورفکتانت ها هستند که قابلیت پراکندگی و اثربخشی آنها را در ساخت یک ضد کف افزایش می دهد. این ترکیبات می توانند بر پایه آب، روغن یا سورفاکتانت باشند. از این آنتی فوم ها می توان برای طیف وسیعی از صنایع استفاده کرد. این ترکیبات در مقایسه با ضد کف های سیلیکونی، گاهی اوقات به راحتی زیست تخریب پذیر هستند و کمتر مستعد ایجاد مشکلات خاص مانند تغییر رنگ، ایجاد لکه و اثرات منفی غشایی هستند.
فوم یا کف چیست؟
فوم یا کف زمانی ایجاد می شود که گاز به داخل محلول وارد شده و تثبیت شود. در مایعات خالص (به عنوان مثال آب)، کف از نظر ترمودینامیکی ناپایدار است و هرگونه حباب به سرعت به سطح بالا آمده و می ترکد. تثبیت تنها در محلول های حاوی اجزای فعال سطحی اضافی که کشش سطحی را در سطح مشترک مایع -گاز افزایش می دهند، امکان پذیر خواهد کرد. در نتیجه با ورود هوا به محلول، ثبات فوم یا کف بسیار بیشتر می شود.
جاذبه ذاتا مایع را از کف خارج می کند که منجر به تشکیل یک کف چند وجهی بر روی مایع می شود. اندازه حباب ها و فشار مویرگی درون فوم ها متفاوت است، بنابراین گاز به طور طبیعی از حباب های کوچک تر با فشار بیشتر به حباب های بزرگ تر منتشر می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
