در فوریه سال 1978 در اجلاس هفتم گروه کاری تسهیل رویه های تجارت بین الملل UNECE توصیه نامه شماره 8 تحت عنوان شماره دسترسی مشترک درخصوص تخصیص یک شماره مرجع برای هر معامله تجاری بین المللی تصویب شد. هدف از این برنامه، کاهش تعداد و روش های مختلف شماره گذاری بوده و روشی برای شناسایی کالا نبود.
طبق این توصیه نامه، این شماره توسط خریدار یا فروشنده تولید می شود و مختص یک معامله تجاری بوده و برای شناسایی محموله می باشد.سازمان جهانی گمرک در مدل داده های گمرکی (Customs Data Model) شماره مرجع شناسایی محموله را با هدف امکان ردیابی و نظارت بر جابه جایی آن تا رسیدن به مقصد و تحویل به خریدار و ترخیص گنجانده است.
این شماره، سیستم های اطلاعات مختلف یک سازمان گمرک و سازمان های همجوار را قادر می سازد که به صورت موثرتری همکاری داشته باشند. این شماره به بخش تجارت امکان ردیابی محموله، و به گمرک امکان کنترل از مبداء تا مقصد، و به سایر سازمان های دولتی و اجرایی دسترسی به اطلاعات تجاری را میسر می سازد. برخی فواید این شماره عبارتند از:
ارتقای امنیت و ایمنی مرزها از طریق دسترسی به اطلاعات در زمان ترخیص.کمک به همکاری گمرکات کشور صادرکننده و واردکننده جهت ارائه رویه های بهبود یافته و ساده شده برای تجار معتبر.کمک به پردازش اطلاعات قبل از ورود کالا و حتی قبل از اظهار به گمرک.کمک به مدیریت زنجیره تأمین و ارتقای سرعت عملیات.عدم لزوم ارائه داده های اضافی و تکراری توسط حمل کننده و واردکننده.امکان استعلام در هر نقطه زنجیره تأمین.
این شماره بایستی
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
