طبق ماده چهار همان قانون، نماینده شرکت خارجی، شخص حقیقی یا حقوقی است که براساس قرارداد نمایندگی، انجام بخشی از موضوع و وظایف شرکت طرف نمایندگی را در محل برعهده گرفته است. نمایندگی شرکت خارجی، نسبت به فعالیت هایی که تحت نمایندگی شرکت طرف نمایندگی در محل انجام می پذیرد، مسئولیت خواهد داشت.
در واقع نمایندگی به این معناست که شخصی (چه حقیقی و چه حقوقی) به نام و حساب شخص دیگری عملیات و معاملاتی را انجام بدهد. نماینده کالا را نمی خرد، بلکه از شرکت اصلی آن را به امانت می گیرد و می فروشد و مبلغ را با احتساب حق نمایندگی خودش، به شرکت پس می دهد.در واقع بخشی از وظایف شرکت اصلی به نمایندگی واگذار می شود. نمایندگی، شخصیت مستقلی از شرکت اصلی دارد و پاسخگوی تمامی فعالیت هایی است که در محل نمایندگی انجام می شوند.
نمایندگی معمولاً برای کالاهای سرمایه بر و سفارشی مورد استفاده قرار می گیرد. یعنی کالاها به صورت عمده تولید نمی شوند. بلکه نمایندگی ها از مشتریان سفارش می گیرند و به شرکت اصلی اطلاع می دهند. شرکت هم با تهیه کالا، آن ها را در اختیار نمایندگی قرار می دهد تا به دست مشتری برساند. اما واقعیت این است که نمایندگی ها در جامعه، گاهی نقش توزیع کنندگی (نماینده پخش) ایفا می کنند و به معنای خاص کلمه نمایندگی نیستند.
مهم ترین خطری که نمایندگان را تهدید می کند این است که نماینده هزینه ها و فعالیت های لازم را برای گسترش فعالیت شرکت اصلی انجام بدهد، زحمت ها را متحمل بشود و باعث مشهور شدن آن برند در بازار بشود، اما هنگام بهره برداری و سوددهی نمایندگی، شرکت اصلی رابطه نمایندگی را قطع کند یا خودش اقدام به عرضه کالا نماید یا نمایندگی را به شخص دیگری بدهد. پس هنگام انعقاد قرارداد باید حالت های مختلفی پیش بینی شود که در آخر، نمایندگی متضرر نشود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
