سنگ هالیت چیست؟

هولیت (Howlite) اولین بار در کانادا و در سال 1868 توسط  هنری هو Henry How  زمین شناس، شیمی دان و کانی شناس اهل نوا اسکوشیای شناسایی شد. معدنکاران به گروهی از کانی های معدنی برخورده بودند که برای آنها دردسرساز بود زیرا از سنگ گچ سخت تر بودند. هنگامی آنها نمونه هایی از این سنگ را برای هنری هو آوردند، توجهش به آن جلب شد. آقای هو این کانی معدنی را سیلیکو بورو کلسیت هیدراته نامید، اما بعداً توسط جیمز دوایت دانا، زمین شناس و کانی شناس آمریکایی نام هاولیت داده شد.

هولیت از سختی کمی برخوردار است (3.5 در مقیاس موهس)، اما هنوز هم سفتی قابل توجهی دارد. این سنگ دارای رنگ سفید مرمری است که رگه هایی با رنگ خاکستری، سیاه یا قهوه ای در سطح آن وجود دارد. همچنین کلیواژ ندارد. برخی اوقات هولیت زیر اشعه UV با طول موج کوتاه دارای فلورسانس آبی، سفید مایل به زرد می‌باشد.

هولیت اغلب یک کانی معدنی گیج کننده برای طبقه بندی است. اتم سیلیکون در فرمول آن به طور معمول مستلزم به طبقه بندی آن به عنوان یک کانی معدنی سیلیکات دارد. اما برخی از طرح های طبقه بندی، ترجیح می دهند که هولیت را با سایر کانی های معدنی بورات در کلاس کربناتها قرار دهند، زیرا دارای پنج بور و تنها یک سیلیکون است و خصوصیات و تشکیل آن با سایر کانی های بورات مانند کولمانیت، الکزیت، براکس و کرنیت مطابقت دارد.

هولیت یکی از این کانی های معدنی است که به دلیل استفاده به عنوان بدل سنگهای دیگر مانند فیروزه مشهور است. گرچه هولیت همیشه سفید یا خاکستری است، اما به دلیل متخلل بودن و ضریب جذب بالا می تواند رنگها را به راحتی بپذیرد و به رنگ آبی فیروزه ای رنگ شود. شباهت آن به فیروزه، به خصوص رگه های سیاه آن به حدی خوب است که دلالان نادرست متأسفانه در این فریب موفق شده اند.

هولیت رنگی، جایگزین مناسبی برای کاروینگ، مهره، سنگ های صیقل داده و تراشهای بیضی فیروزه است. پولیش خوبی می‌گیرد و درخشش پورسلینی (نوعی چینی) آن جذاب است و حتی نمونه مهره ها و کارونیگ های رنگ نشده چشمگیر هستند.