ذخایر و معادن توپاز در جهان در کجا قرار دارند؟

مهم ترین محل های مشهور آن درشنکن اشتاین (Schenechken Stein)، معادن کوه های سریلانکا، برمه، برزیل، سلسله جبال اورال در روسیه و قاره استرالیا، کوه های ژاپن، جمهوری مالاگاسی، مکزیک، نیجریه، زیمباوه، نامبیا، آمریکا، ایرلند شمالی، اسکاتلند و انگلستان می باشد. رنگ بلورهای این کانی در ایرلند آبی روشن می باشد.

سنگهای بی رنگ توپاز که برای فرآوری آنها جهت تبدیل به رنگ آبی استخراج می شوند عمدتا از نیجریه و سریلانکا می آیند. در واقع بیش از 99% توپاز های آبی امروزی حاصل حرارت دهی گونه بی رنگ می باشند در طبیعت نوع آبی سیر "سوپر" یا "سوئیس" وجود ندارد. این سنگها ابتدا با تشعشع به توپاز بی رنگ تبدیل به قهوه ای و سپس با حرارت تبدیل به رنگ با ثبات آبی می شوند.

جالب است بدانید توپاز قهوه ای مقدار قابل توجهی از رنگ خود را زیر نور آفتاب از دست می دهد. رنگ اغلب گونه های صورتی توسط فرآوری حرارتی از سنگهای قوه ای "گیلاسی" رنگ به وجود آمده چنین سنگهایی را Pinked یا Fired می نامند. نوع بی رنگ را می توان با روش Aaua Aura (رسوب گذاری بخار طلا) تا رنگ سبز - آبی روکش گذاری کرد.معمولا 4 روش برای بهسازی رنگ توپاز وجود دارد:

1- حرارت دادن (Heat) هدف از این کار، به وجود آوردن رنگ صورتی (در طبیعت کمیاب) از سنگ هایی که به رنگ زرد، نارنجی یا قهوه ای هستند. این تغییر رنگ دارای دوام بوده و رنگ آن تغییر نمی کند. تشخیص آن ناممکن است.

2- پرتو افکنی (irradiation) هدف از این روش، تولید سنگ های آبی تیره توپاز است، چون در طبیعت این کانی به رنگ آبی کم رنگ یافت می شود این تغییر رنگ هممانند روش بالا دارای دوام بوده و رنگ آن تغییر نمی کند، معمولا غیر قابل تشخیص است.

3- انتشار رنگ در سطح سنگ (Diffusion) هدف از این روش، تولید رنگ های متفاوتی مانند قرمز، سبز و آبی است. دوام ندارد به دلیل این که رنگ در سطح سنگ انتشار یافته قابل تشخیص است.

4- پوشش سطحی ( Surface Coating) هدف از این روش، تولید رنگ های رنگین کمانی برای سنگ توپاز آتشین (fire topaz) است. این روش دوام نداشته و با خراش دادن روی سطح سنگ قابل تشخیص است.