طبقه بندی برش های حاصل از نفت خام

روشهای مختلفی برای دسته بندی بخش های مفیدی که با جداسازی اجزای نفت خام از طریق تقطیر تفکیک می شوند، وجود دارد. یک روش کلی تقسیم آنها به سه دسته برش سبک، میانی و سنگین است.اجزای سنگین تر در دماهای بالاتر متراکم می شوند و در پایین ستون برداشته می شوند. برش های سبک تر قبل از سرد شدن در دمای چگالش در ستون بالاتر می روند و دیرتر جداسازی می شوند. علاوه بر این برش های جدا شده خصوصیات مختلفی دارند که در زیر شرح داده شده است:

برش های تقطیری سبک

یکی از مهم ترین بخش های نفت خام است و شامل محصولات تقطیری با نقطه جوش حدود 70-200 درجه سانتی گراد است. هیدروکربن های مفید در این محدوده شامل بنزین، نفتا (ماده اولیه شیمیایی)، نفت سفید، سوخت جت و پارافین است. این محصولات بسیار فرار و دارای مولکول های کوچک و نقطه جوش پایین هستند و به راحتی مشتعل می شوند.

برش تقطیری متوسط

شامل محصولاتی است که دارای نقطه جوش 200-350 درجه سانتی گراد هستند. محصولات موجود در این محدوده شامل سوخت دیزل و گازوئیل هستند که در تولید گاز شهری و گرمایش تجاری استفاده می شود.

برش تقطیری سنگین

این برش ها می توانند جامد یا نیمه جامد باشند و برای جریان یافتن باید گرم شوند. مازوت در این بخش تولید می شود. این محصولات مولکول های بزرگی دارند، نوسانات کمی دارند، جریان کمی دارند و به راحتی مشتعل نمی شوند.

دو مولفه اصلی دیگر وجود دارد که در این سه دسته قرار نمی گیرد: در بالای برج گازهایی وجود دارند که بسیار فرار هستند و نمی توانند متراکم شوند، مانند پروپان و بوتان. در پایین ستون ترکیبات "باقیمانده" وجود دارد که حاوی هیدروکربن های سنگین بسیار متراکم از جمله قیر، آسفالت و موم هستند. این ترکیبات برای تقطیر بیشتر تحت تقطیر بخار یا خلا قرار می گیرند زیرا بسیار مفید هستند.