اصول عملکرد پکینگ به چه شکل است؟
در این مطلب قصد داریم نوع دیگری از آب بندها یعنی پکینگ را مورد بررسی قرار دهیم. «پکینگ» (Packing) یا «Packing Seal» آب بندی دینامیکی است که سبب آب بندی قطعات دوار در سیستم های مکانیکی می شود.

مکانیک31

پکینگ نوعی از قدیمی ترین آب بندها به شمار می آید که در چین باستان نیز مورد استفاده قرار می گرفت. موتورهای بخار اولیه نیز از این نوع آب بندی بهره می بردند.

توسعه فرآیندهای تولید و استخراج نفت خام در قرن نوزدهم موجب توسعه مواد مورد استفاده در پکینگ شد. در قرن نوزدهم، پکینگ ها به واسطه ساختار ساده، ارزان قیمت و دسترسی مناسب، از جمله آب بندهای پراستفاده به شمار می آمدند.

بعد از این که پکینگ در حفره مخصوص آب بندی قرار داده شد، توسط پیچ های «گلند» (Gland) یا همان شیار آب بندی، به صورت محوری فشرده می شود. به هنگام حرکت نسبی شفت و پکینگ و به دلیل پلاستیسیته پکینگ، نیرویی شعاعی ایجاد و سبب تماس پکینک با شفت خواهد شد.

در همین زمان، ماده روان کار نیز لایه نازک روغنی در سطح تماس ایجاد می کند که به آن «اثر یاتاقان» (Bearing Effect) می گویند. در فرورفتگی هایی که تماس ایجاد نشده است، شیاری روغنی ایجاد خواهد شد.

بنابراین، بخش های تماسی و غیرتماسی، شکلی مارپیچ را ایجاد می کنند که نقش مهمی در جلوگیری از نشتی سیالات دارند و اساس عملکرد پکنیگ نیز بر اساس همین لایه های نازک و شکل های مارپیچ بنا شده است.

یک آب بندی خوب، اثر یاتاقان و «مارپیچی» (Labyrinth) را به خوبی حفظ می کند که برای این کار باید فشردگی و روغن کاری مناسبی داشته باشیم.

اگر روغن کاری به خوبی انجام نگرفته باشد یا این که فشردگی زیادی داشته باشیم، لایه روغنی به خوبی تشکیل نمی شود و بین شفت و «پرکننده» (Filler)، اصطکاکی بدون روغن پدید می آید که سبب بروز مشکل در شفت و خوردگی می شود.