مزایای آبکاری روی ترکیبات پلاستیکی

مزایای آبکاری روی ترکیبات پلاستیکی:
آبکاری پلاستیک، فرآیند رسوب الکتریکی یون های محلول از یک فلز بر سطح ماده ای دیگر است که دو دهه است تبدیل به تکنیک رایجی شده است.

تولید کنندگان در صنایع زیادی از آبکاری الکتریکی برای محافظت در برابر خوردگی و سایش، افزایش سختی سطح، ارتقا رسانایی الکتریکی و حتی بهبود ظاهر یک قطعه استفاده می کنند.

با اینکه آبکاری الکتریکی را غالبا تکنیک رسوب فلز روی فلز در نظر می گیرند اما تخلیه الکتریکی فلزات روی مواد غیر فلزی هم امکان پذیر است که امروزه انجام می شود و مزایای زیادی برای تولید کنندگان داشته است.

تاریخچه آبکاری پلاستیک:
آبکاری روی پلاستیک اولین بار در دهه 1960 در صنایع خودرو استفاده شد و امروزه کاربرد زیاد در صنایع مختلف دارد. آبکاری های جدید روی پلاستیک شامل آبکاری مواردی مثل کفش و محصولاتی نظیر لپ تاپ و تلفن همراه می باشد.

اولین بار، تولید کنندگان اتومبیل به دنبال روشی بودند تا موتورهایشان مصرف سوخت بهینه تری داشته باشند که باعث افزایش استفاده از بخش های سبک پلاستیک شد. آبکاری پلاستیک با هدف فلزی کردن این بخش ها برای درخشان تر کردن و جذابیت بصری آنها انجام شد.

نکته کلیدی این روش توسعه یک فرآیند شیمیایی برای برقراری ارتباط بین سطح و اکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS) بود که پلیمری ترموپلاستیکی است که مقاومت زیادی در برابر ضربه دارد. این فرآیند چسبندگی کافی را بین بستر ABS و پوشش فلزی فراهم می کرد.

بهتر است بدانید:
استفاده از آبکاری روی پلاستیک در دهه 1960 توسعه یافت و این موضوع تا دهه 1970 نیز ادامه داشت و صنایعی نظیر لوله کشی و الکترونیک شروع به کشف مزایای بکارگیری آبکاری پلاستیک در متدهای تولیدی خود شدند. با این حال تغییر صنایع خودکار، در درجه اول کاهش تقاضای پوشش های براق در بخش های داخلی و خارجی منجر به کاهش استفاده از این روش در دهه 1990 شد.

در سال های اخیر مجددا شاهد افزایش تقاضا برای آبکاری پلاستیک در صنایع مختلف و در بازارهای آمریکای شمالی و اروپا هستیم که می تواند به خاطر تقاضا های جدید در بخش های مختلف صنایع و نیز بهبود کیفیت آبکاری های پلاستیک نسبت به روش های قدیمی تر باشد.