تعریف فنول یا اسید کربولیک در صنایع

فنول یا اسید کربولیک در صنایع:
فنول یک ترکیب آلی معطر است که آن را با نام دیگری نظیر اسید کربولیک نیز می شناسند. این ماده، یک جامد کریستالی سفید رنگ و فرار است. فنل به صورت طبیعی و سنتزی تولید می شود و فرم تجاری آن به صورت مایع به فروش می رسد. این حلال بوی مشخص، شیرین و تیزی دارد.

مولکول آن از یک گروه فنیل (-C6H5) تشکیل شده است که به یک گروه هیدروکسی (-OH) پیوند دارد. این ماده نوعی اسیدی ضعیف نیز محسوب می شود که در محلول آبی در محدوده pH حدود 8 الی 12 با آنیون فنولات -C6H5O (که فن اکسید نیز نامیده می شود) در تعادل است.

C6H5OH ⇌ C6H5O− + H+

فنول اسیدی تر از الکل های آلیفاتیک است. فنل ها شبیه الکل ها هستند اما پیوندهای هیدروژنی قوی تری تشکیل می دهند.

بنابراین، آنها نسبت به الکل ها در آب حل می شوند و نقطه جوش بالاتری دارند. فنل ها یا به صورت مایعات بی رنگ یا جامدات سفید در دمای اتاق وجود دارند و ممکن است بسیار سمی و سوزاننده باشند. این ترکیب آلی، به میزان قابل توجهی در آب محلول است و حدود 84.2 گرم در 1000 میلی لیتر (0.895 M) حل می شود.

مخلوط های همگن فنول و آب در نسبت های جرمی فنل به آب تقریبا حدود 2.6 و بالاتر امکان پذیر است. لازم است بدانید که نمک سدیم فنل، سدیم فن اکسید، به مراتب بیشتر در آب محلول است.

تاریخچه فنول:
فنل در سال 1834 توسط رانگ کشف شد که آن را (به شکل ناخالص) از قطران زغال سنگ استخراج کرد. قطران زغال سنگ تا زمان توسعه صنعت پتروشیمی منبع اصلی باقی ماند.

در سال 1841، شیمیدان فرانسوی، آگوست لوران، فنل را به شکل خالص به دست آورد. در سال 1836، آگوست لورن نام «فن» را برای بنزن ابداع کرد؛ این ریشه کلمه «فنول» و «فنیل» است. در سال 1843، چارلز گرهارد شیمیدان فرانسوی نام "فنول" را ابداع کرد.