مونواتیلن گلیکول یا MEG:
اتیلن گلیکول یک ترکیب آلی با فرمول (CH2OH)2 می باشد. این ماده به طور عمده برای دو منظور به عنوان ماده اولیه در ساخت الیاف پلی استر و فرمولاسیون ضد یخ استفاده می شود. این مایعی بی بو و بی رنگ است و مزه شیرینی دارد. از نظر شکل ظاهری به صورت مایع چسبناک می باشد.
مونو اتیلن گلایکول چیست؟
این ترکیب را با نام اتان-1، 2-دیول، یا MEG و ضدیخ نیز می شناسند که ساده ترین ترکیب آلی می باشد. گلیکول نوعی الکل است که دارای دو گروه هیدروکسیل متصل به اتم های کربن می باشد. نام رایج اتیلن گلیکول در لغت به معنای "گلیکول مشتق شده از اتیلن" است.
این ماده جزو ترکیبات خیلی سمی است و خوردن و آشامیدن آن بسیار خطرناک است و ممکن است منجر به بیماری شدید یا مرگ شود.
تاریخچه مونواتیلن گلایکول:
طبق اکثر منابع، شیمیدان فرانسوی چارلز-آدولف وورتس (1884-1817) برای اولین بار مونو اتیلن گلایکول را در سال 1856 تهیه کرد.
وی ابتدا "اتیلن یدید" (C2H4I2) را با استات نقره ترکیب کرد و سپس "اتیلن دی استات" حاصل را با هیدروکسید پتاسیم هیدرولیز کرد. وورتز ترکیب جدید خود را "گلیکول" نامید، زیرا این ترکیبات هم با الکل اتیل (با یک گروه هیدروکسیل) و هم با گلیسیرین (با سه گروه هیدروکسیل) دارای کیفیت است.
در سال 1859، وورتز اتیلن گلیکول را از طریق هیدراتاسیون اکسید اتیلن تهیه کرد. به نظر می رسد هیچ تولید تجاری یا استفاده از اتیلن گلیکول قبل از جنگ جهانی اول وجود نداشته است، زمانی که از اتیلن دی کلراید در آلمان سنتز شده و به عنوان جایگزین گلیسرول در صنایع منفجره استفاده می شود.
در ایالات متحده، تولید نیمه تجاری اتیلن گلیکول از طریق اتیلن کلرهیدرین در سال 1917 آغاز شد. اولین کارخانه بزرگ تولید گلایکول در سال 1925 ساخته شد. تا سال 1929 تقریباً همه تولیدکنندگان دینامیت از اتیلن گلیکول استفاده می کردند.
در سال 1937، کاربید اولین کارخانه را بر اساس فرآیند Lefort برای اکسیداسیون فاز بخار اتیلن به اکسید اتیلن راه اندازی کرد. کاربید تا سال 1953 که فرآیند طراحی علمی تجاری شد و برای صدور مجوز ارائه شد، انحصار در فرآیند اکسیداسیون مستقیم را حفظ کرد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
