تولید اسید تارتاریک

تولید اسید تارتاریک:
اسید تارتاریک یک اسید آلفا-هیدروکسی-کربوکسیلیک است، که از نظر خصوصیات اسیدی دیپروتیک و آلدریک است و از مشتقات دی هیدروکسیل اسید سوکسینیک می باشد.

ایزومر اسید تارتاریک اسید، به لحاظ صنعتی در بیشترین مقادیر تولید می شود. این ماده از گیاه گل سرخ، محصول جانبی جامد تخمیرها به دست می آید. محصولات جانبی سابق بیشتر متشکل از بیتارترات پتاسیم (KHC4H4O6) است. این نمک پتاسیم پس از واکنش با شیر آهک (Ca(OH)2) به تارتارات کلسیم (CaC4H4O6) تبدیل می شود:

KO2CCH(OH)CH(OH)CO2H + Ca(OH)2 → Ca(O2CCH(OH)CH(OH)CO2) + KOH + H2O

در عمل، با افزودن کلرید کلسیم، بازده بیشتری از تارتارات کلسیم به دست می آید. سپس تارتارات کلسیم با واکنش نمک با اسید سولفوریک آبی به اسید تارتاریک تبدیل می شود:

Ca(O2CCH(OH)CH(OH)CO2) + H2SO4 → HO2CCH(OH)CH(OH)CO2H + CaSO4

نام دیگر اسید تارتاریک:
اسید تارتاریک، اسید دی هیدروکسی بوتاندیوئیک نیز نامیده می شود. یک اسید دیکاربوکسیلیک، یکی از بیشترین توزیع اسیدهای گیاهی، با استفاده های غذایی و صنعت می باشد.

تاریخچه اسید تارتاریک:
فرآیند شیمیایی استخراج این اسید در سال 1769 توسط کارل ویلهلم شیل شیمی دان سوئدی توسعه یافته است.

اسید تارتاریک نقش مهمی در کشف دستکاری شیمیایی دارد. این خاصیت اسید تارتاریک اولین بار در سال 1832 مشاهده شد. لوئیس پاستور در سال 1847 با تحقیق در مورد اشکال بلورهای سدیم آمونیوم تارتارات که به نظر او کایرال بود، این تحقیقات را ادامه داد. با مرتب سازی دستی بلورهای با شکل های متفاوت، پاستور اولین کسی بود که نمونه خالص اسید لووتاراریک را تولید کرد.