ساختار اسید بنزوئیک

ساختار اسید بنزوئیک:
اسید بنزوئیک دارای فرمول شیمیایی C6H5CO2H است. این اسید، ساده ترین اسید کربوکسیلیک معطر است. این نام از صمغ بنزوئین گرفته شده است.

اسید بنزوئیک به طور طبیعی در بسیاری از گیاهان وجود دارد و به عنوان واسطه ای در بیوسنتز بسیاری از متابولیت های ثانویه عمل می کند. نمک های بنزوئیک اسید به عنوان مواد نگهدارنده غذا استفاده می شود.

اسید بنزوئیک پیش ماده مهمی برای سنتز صنعتی بسیاری از مواد آلی دیگر است. نمک ها و استرهای اسید بنزوئیک به عنوان بنزوات شناخته می شوند.

اسید بنزوئیک، یک ترکیب آلی سفید و کریستالی متعلق به خانواده اسیدهای کربوکسیلیک است که به طور گسترده به عنوان نگهدارنده غذا و در ساخت انواع مواد آرایشی، رنگی، پلاستیکی و مواد دافع حشرات استفاده می شود.

این ماده دارای یک حلقه آروماتیک می باشد، که به این حلقه یک گروه هیدروکسیل با پیوند یگانه متصل است و همچنین یک گروه کربونیل نیز به این حلقه وصل شده است.

تاریخچه بنزوئیک اسید:
اسید بنزوئیک در قرن شانزدهم کشف شد. تقطیر خشک بنزوئین صمغی ابتدا توسط نوستراداموس در سال 1556 میلادی و سپس توسط الکسیوس پدمتانوس و بلیز دی ویگنر توصیف شد. در سال 1875 سالکوفسکی توانایی ضد قارچی اسید بنزوئیک را کشف کرد، که برای مدت طولانی در حفظ میوه های حاوی بنزوات مورد استفاده قرار می گرفت.

نام های دیگر اسید بنزوئیک:
اسید بنزوئیک را با نام های دیگری نظیر کربوکسی بنزن، E210، اسید دراسیلیک، اسید فنیل متانوئیک و با علامت اختصاری BzOH می شناسند.

اسید بنزوئیک در چه میوه هایی وجود دارد؟
اسید بنزوئیک به طور طبیعی در قره قاط، آلو خشک، توت فرنگی، سیب و ماست وجود دارد. در برخی از غذاها، بنزوات ممکن است طعم نامطلوبی به عنوان فلفل یا سوزاننده ارائه دهد.