فرایند تولید آمین ها

فرایند تولید آمین ها:
منبع ترکیبات نیتروژن دار، نیتروژن موجود در جو است که توسط فرآیند تثبیت نیتروژن، مولکول نیتروژن به آمونیاک کاهیده می شود.

آمونیاک حاصله به ترکیب های نیتروژن دار آلی تبدیل می گردد. به طور رسمی آمین ها مشتقات آمونیاک هستند، جایی که یک یا چند اتم هیدروژن با یک ماده جانبی مانند یک گروه آلکیل یا آریل جایگزین شده اند، به ترتیب می توان آن ها را آلکیل آمین و آریل آمین نامید.

آمین هایی که هر دو نوع جایگزین به یک اتم نیتروژن متصل شوند، آلکیل آریل آمین نامیده می شوند. آمین های مهم شامل اسیدهای آمینه، آمین های بیوژنیک، تری متیل آمین و آنیلین هستند. به مشتقات غیر آلی آمونیاک آمین هایی مانند مونوکلرآمین (NClH2) نیز گفته می شود.

جایگزین NH2 را یک گروه آمینه می نامند. همچنین به ترکیباتی با اتم نیتروژن متصل به یک گروه کربونیل، آمید گفته می شود که دارای خواص شیمیایی متفاوت از آمین هستند.

آمین ها معمولاً از آمونیاک استخراج می شوند که جای هیدروژن ها گروه آلکیلی قرار می گیرند. از دیگر آمین های مهم آمینواسیدها نیز هستند. آمین هایی که به طور طبیعی وجود دارند، شامل آلکالوئیدهایی هستند که در گیاهان خاصی وجود دارند.

انتقال دهنده های عصبی کاتکول آمین (به عنوان مثال دوپامین، اپی نفرین و نوراپی نفرین) و یک واسطه شیمیایی محلی، هیستامین، که در بیشتر بافت های حیوانات رخ می دهد.

دو خاصیت ویژه آمین ها، خاصیت بازی و خاصیت هسته دوستی می باشد، که هر دو از جفت الکترون غیرپیوندی ازت ناشی می شود. هنگامی که آمین به عنوان یک باز عمل می کند، این جفت الکترون، یک پروتون از اسید برونستد جذب می کنند.

گاهی نیز این جفت الکترون غیرپیوندی به کربن قطبی شده بر روی مولکول الکترون دوست حمله می کنند و آمین به عنوان هسته دوست وارد واکنش می شود.

از واکنش آمونیاک و آلکیل هالیدها، طی یک واکنش SN2، می توان آمین های مختلفی را تهیه نمود.

ساختار آلکیل آمین ها:
آمین های آلکیل به طور مشخص دارای مراکز نیتروژن چهار ضلعی هستند. زاویه های C-N-C و C-N-H به زاویه ایده آل 109 درجه نزدیک می شوند. فواصل C-N کمی کوتاه تر از فواصل C-C هستند.

آمین های معطر:
در آمین های معطر (آنیلین)، نیتروژن به دلیل ترکیب شدن جفت تنها با جایگزین آریل، تقریباً مسطح است. فاصله C-N به ترتیب کوتاهتر است و فاصله C-N همان فاصله C-C است.