تجزیه نیتریت سدیم

تجزیه نیتریت سدیم:
نیتریت سدیم یک ترکیب غیر آلی با فرمول شیمیایی NaNO2 است. این یک پودر کریستالی سفید تا کمی مایل به زرد است که در آب بسیار محلول است و نمناک است. همچنین توسط اکسیژن موجود در هوا به نیترات سدیم، NaNO3 به آرامی اکسید می شود.

این ترکیب یک عامل کاهنده قوی است. از نظر صنعتی، مهم ترین نمک نیتریت است. این ماده پیش ساز انواع ترکیبات آلی مانند داروسازی، رنگ ها و سموم دفع آفات است، اما احتمالاً بیشتر به عنوان یک ماده افزودنی غذایی در گوشت های فرآوری شده و (در برخی کشورها) در محصولات ماهی شناخته می شود.

غیر قابل احتراق اما سوزاندن مواد قابل احتراق را تسریع می کند. اگر مقادیر زیادی در آتش سوزی نقش داشته باشد یا مواد قابل احتراق به خوبی ریز تقسیم شده باشد، ممکن است انفجار ایجاد شود.

اگر توسط ترکیبات آمونیوم آلوده شود، تجزیه خود به خودی اتفاق می افتد و گرمای حاصل ممکن است مواد قابل احتراق اطراف را مشتعل کند. گرمای طولانی مدت ممکن است منجر به انفجار شود. اکسیدهای سمی نیتروژن در آتش سوزی های این ماده تولید می شود.

این ماده به همراه تیو سولفات سدیم استفاده می شود. گرید دارویی سدیم نیتریت در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی، ایمن ترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی است.

نیتریت سدیم یک ترکیب بسیار پایدار است که فقط تحت شرایط pH کم، NO آزاد می کند.
در دمای بالاتر از 330 درجه سانتی گراد نیتریت سدیم (در هوا) به اکسید سدیم، اکسید نیتریک و دی اکسید نیتروژن تجزیه می شود:

فرق بین نیتریت سدیم و نیترات سدیم در چیست؟
فرق اصلی نیترات و نیتریت در اتصال اتم های اکسیژن آن هاست. به گونه ای که نیترات حاوی سه اتم اکسیژن است که به یک اتم نیتروژن متصل شده اند در حالی که نیتریت حاوی دو اتم اکسیژن است که به یک اتم نیتروژن متصل شده است.

نیترات و نیتریت جزو آنیون های معدنی هستند که از اتم های نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده اند و دارای بار الکتریکی منفی هستند. در واقع به طور کلی تفاوت هایی بین نیترات و نیترات وجود دارد.