سموم کشاورزی کشنده انسان

سموم کشاورزی کشنده انسان:
روش های متنوعی برای اندازه گیری سمیت مواد شیمیایی وجود دارد.دز کشنده صددرصد یا Ld50 فاکتور اصلی تعیین کننده میزان سمیت و کشندگی است.

فاکتور Ld50 یعنی شدت سمیتی که از طریق جذب پوستی و دهانی برای کشتن 50 درصد کل حیوانات تحت آزمایش نیاز است. با توجه به اینکه تفاوت وسیعی در پاسخ به سم بین گونه های مختلف موجودات زنده وجود دارد.می توان گفت دز آفت کش، تا حدودی برآمد مسمومیت ایجاد شده به وسیله سم را تعیین می کند.
اگر دز بالاتری از سم جذب بدن شود مسمومیت به وجود آمده نه تنها در ترکیبات نسبتا سمی بلکه برای ترکیبات با سمیت پایین نیز جدی خواهد بود.اساس ایمنی استفاده از آفت کش ها کنترل دز ا ست.

بروز علائم ناشی از مسمویت با سموم گیاهی علاوه بر دز به مدت قرارگیری در معرض سم نیز بستگی دارد.
برای اکثر آفت کشها اثرات سمی مشاهده شده از تماس کم با سم ممکن است کاملا متفاوت از تماسهای تکراری با سم باشد.

بیشتر علائم تماسهای تکراری با سم به آرامی توسعه می یابند و در بیشتر موارد ممکن است علائم مسمومیت مشابه با علائم بیماریهای مزمن باشد که تشخیص اینکه مورد مسمومیت است یا بیماری را با مشکل مواجه می سازد.

انتقال سموم کشاورزی:
عموما در محیط هایی که کشاورز از اثرات مخرب نشت سموم دفع آفات آگاهی کم دارد هدر می رود. بدون مقررات و اعمال قانون، این سموم دفع آفات به راحتی می توانند از مناطق مورد نظر خود دورتر پخش شوند. این امر خصوصاً در کشورهای در حال توسعه معمول است. سموم دفع آفات به راحتی توسط آب باران به رودخانه ها منتقل می‌شود.

آفت کش ها از طرق مختلف به انسان یا موجودات دیگر منتقل می شوند. تقریباً غیرممکن است که سموم دفع آفات فقط بر محصول مورد نظر تأثیر بگذارد.

باد:
یکی از روش های انتقال سموم کشاورزی باد است. باد سموم دفع آفات را می گیرد و می تواند آنها را به مزارع دیگر یا رودخانه ها ببرد.

جذب خاک و انتقال ز طریق میکروارگانیسم ها:
می تواند به خاک جذب شده و سپس توسط ارگانیسم های دیگر جذب شود و یا می تواند آب سطحی و زیرزمینی را که از طریق آن عبور می کند آلوده کند. سپس توسط گیاهان جذب می شوند که برای رشد گیاهان مضر است.

باقی مانده روی گیاهان:
- آنچه جذب نمی شود، معمولاً روی سطح باقی می ماند و به عنوان رواناب سطحی به جریان ها می ریزد. این ماده در آب حل شده و سپس توسط گیاهان و حیوانات قابل جذب است. این جریان ها به عنوان مخزن سموم دفع آفات با میزان فراوانی نسبتاً زیاد در نظر گرفته می شوند.

ورود سموم کشاورزی به محیط زیست:
سموم دفع آفات به طور مکرر به آبهای سطحی و زیرزمینی جهان وارد می شوند.سموم کشاورزی از طریق جریان باد، بارندگی، رواناب و شستشو به جریان ها وارد می شوند. این سموم می توانند در یک سطح جمع شوند. منبع آب مانند دریاچه، جویبار یا حوضچه، آنها همچنین می توانند از آب خارج شوند و در ذخایر آب زیرزمینی مانند مخازن قرار گیرند.

سموم کشاورزی:
سموم کشاورزی از طریق استفاده مستقیم توسط انسان بر روی گیاهان به زنجیره غذایی وارد می شوند. پس از جذب توسط گیاهان یا حیواناتی که گیاهان را می خورند، پس مانده می شوند. حداکثر میزان باقی مانده برای محصولات و حیوانات وجود دارد.

همچنین وقتی ارگانیسم آبی را که حاوی آفت کش های رواناب و محلول است، به بدن می رساند، می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این را می توان به انسانی که ماهی می خورد نیز بیشتر تعمیم داد. راه آسان تری برای انسان برای خوردن سموم دفع آفات مستقیماً از طریق آب آشامیدنی آلوده از آن جریان های آلوده است.

تأثیرات آن بر سلامت انسان:
تخمین زده می شود که 2.2 میلیون نفر به دلیل قرار گرفتن در معرض آفت کش های کشاورزی در معرض خطر باشند، اکثر این جمعیت در کشورهای در حال توسعه مستقر هستند.

آفت کش ها می توانند از طریق استنشاق، بلع یا نفوذ پوست از طریق پوست وارد بدن انسان شوند. کسانی که با آفت کش های کشاورزی کار نمی کنند اگر لباس مناسب نپوشند یا تجهیزات شکسته و نشتی نداشته باشند بیشتر در معرض خطر هستند.

اکثر شهروندان متوسطی که تحت تأثیر سموم دفع آفات هستند، از طریق مصرف غذایی که به یک سموم دفع آفات آلوده شده است، سموم دفع آفات را دریافت می کنند.

"در سال 1958، همه اعضای خانواده یک رئیس محلی که یک کشاورز برجسته کاکائو در Okebode در جنوب غربی است نیجریه پس از خوردن گیاه زیر برگ گیاه زراعی کاکائو که قبلاً توسط لیندان پاشیده شده بود در بیمارستان بستری شد.

در سال 2004، ممکن است بقایای سموم آفت کش کاربوفوران در چندین دسته رشته تولیدی در نیجریه منجر به 23 مورد گزارش شده از استفراغ و یک مورد مرگ شود.