ایمنی و خطرات نرمال هپتان

نرمال هپتان به عنوان سوخت در غلظت های بالا منجر به ضربه زدن موتور می شود. این ترکیب قابل اشتعال است، نقطه اشتعال پایینی دارد (-4.0 درجه سانتی گراد) و می تواند مخلوط های انفجاری بسیار موثر عمل کند. همچنین با عوامل اکسید کننده قوی غیر از خود اکسیژن به شدت واکنش نشان می دهد.

هپتان نرمال مرجع یک هیدروکربن پارافینی است که دارای اثر تحریک کننده مخدر است. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هپتان باعث تحریک خفیف پوست و سوء هاضمه می شود. حداکثر غلظت مجاز بخارات هپتان در هوای اماکن صنعتی (از نظر کربن) 300 میلی گرم بر متر مکعب است.

غلظت بخارات هپتان با روش رنگ خطی با استفاده از یک آنالایزر گاز جهانی تعیین می شود. به همین دلیل تجهیزات و ارتباطات باید مهر و موم شوند و اتاق ها باید مجهز به تهویه مناسب باشند. در طول کار مربوط به استخراج هپتان نرمال، پرسنل باید هر 12 ماه یکبار تحت معاینه پزشکی قرار گیرند.

ماسک گاز فیلتر درجه A، لباس مخصوص، کفش مخصوص و وسایل ایمنی به عنوان تجهیزات حفاظت فردی مطابق با استانداردهای استاندارد فعلی صنعت استفاده می شود.هنگام احتراق هپتان معمولی باید از مواد خاموش کننده زیر استفاده شود: ماسه، فوم شیمیایی، مه آب، گاز بی اثر، پتوی آزبست، پودر و خاموش کننده های گاز.

ایزومر های هپتان

ایزومرهای هپتان عملا در آب نامحلول هستند، اما در بسیاری از مایعات آلی به آسانی حل می شوند. آنها غیر فعال هستند اما می توانند در واکنش هایی که منجر به تشکیل رادیکال های آزاد می شود، شرکت کنند. به عنوان مثال، در واکنش های هالوژناسیون در دماهای بالا یا تابش UV شرکت می کنند و از این طریق می توان فلوئوراسیون، کلرزنی یا بروماسیون را انجام داد. لازم به ذکر است که ید با این مواد وارد واکنش نمی شود.

مشخص است که آنها همچنین می توانند در واکنش های سولفوکلرین و اکسیداسیون کاتالیزوری شرکت کنند. آنها قادر به تجزیه هستند (برای این کار نیاز به دمای بسیار بالا، بیش از 1000 درجه سانتی گراد، یا وجود یک کاتالیزور ویژه است که اجازه می دهد واکنش در دماهای پایین تر، در حد 400-500 درجه سانتی گراد انجام شود) و همچنین در اتمسفر اکسیژن با تشکیل آب و دی اکسید کربن بسوزانند. این واکنش طبق فرمول زیر انجام می شود:

2 C7Н14 + 21O2 = 14CO2 + 14Н2O