عوامل تعیین کننده قدرت اسید

عوامل تعیین کننده قدرت اسید:

شعاع اتمی:
با افزایش شعاع اتمی، اسیدیته نیز افزایش می یابد. به عنوان مثال، HI یک اسید قوی تر از هیدروکلراید است (ید یک اتم بزرگ تر از کلر است).

الکترونگاتیوی:
هرچه میزان الکترونگاتیوی باز مزدوج در یک دوره از جدول تناوبی بیشتر باشد قدرت اسیدی بیشتر می‌شود.

بار الکتریکی:
هرچه بار روی یک اتم مثبت تر باشد، میزان اسیدیته آن نیز بیشتر می شود. به عبارت دیگر، گرفتن پروتون از یک گونه خنثی آسانتر از یک بار منفی است.

تعادل:
هنگامی که یک اسید از هم جدا می شود، تعادل با پایه ترکیب آن حاصل می شود. در مورد اسیدهای قوی، تعادل به شدت از محصول حمایت می کند یا در سمت راست معادله شیمیایی است. باز مزدوج یک اسید قوی بسیار ضعیف تر از آب به عنوان باز است.

حلال:
در بیشتر کاربردها، اسیدهای قوی در رابطه با آب به عنوان حلال مورد بحث قرار می گیرند. با این حال، اسیدیته و بازیسیته در حلال غیرآبی معنی دارد. به عنوان مثال، در آمونیاک مایع، اسید استیک کاملاً یونیزه می شود و ممکن است یک اسید قوی محسوب شود، حتی اگر یک اسید ضعیف در آب باشد.

اسید های قوی:
اسیدهای قوی به طور کامل در یون های خود در آب از هم جدا می شوند و یک یا چند پروتون (کاتیون هیدروژن) در هر مولکول حاصل می کنند. فقط 7 اسید قوی متداول وجود دارد.

اسیدهای قوی عبارتند از: اسید هیدروکلریک، اسید نیتریک، اسید سولفوریک، اسید هیدروکرومیک، اسید هیدروودیک، اسید پرکلریک و اسید کلریک.

تنها اسید ضعیفی که در اثر واکنش بین هیدروژن و هالوژن ایجاد می شود اسید هیدروفلوئوریک (HF) است. اسید هیدروفلوئوریک از نظر فنی اسید ضعیف بسیار قدرتمند و بسیار خورند.

اسید های قوی:
نمونه هایی از واکنش های یونیزاسیون عبارتند از:

• HCl → H+ + Cl-
• HNO3 → H+ + NO3-
• H2SO4 → 2H+ + SO42-

توجه داشته باشید که تولید یونهای هیدروژن با بار مثبت و همچنین پیکان واکنش، که فقط به سمت راست اشاره دارد، توجه کنید. تمام واکنش دهنده (اسید) به صورت یونیزه می شود.