بیوسرامیک ها Bioceramic موادی مرکب از فلزات و غیر فلزات است که باپیوندهای یونی یا کووالانسی با هم ترکیب شده است. این مواد سخت، ترد با خواص کششی ضعیف اما استحکام فشاری عالی، مقاومت سایشی بالا و اصطکاک پایین برای کاربردهای مفصلی است. بیوسرامیک ها هم به صورت منفرد وهم به صورت کامپوزیت های بیوسرامیک- پلیمر در بین همه بیومواد مناسب ترین گزینه برای جایگزینی بافت های سخت و نرم است.
بیوسرامیک ها می توانند به صورت تک کریستال، چند کریستال یاهیدروکسی آپاتایت، کامپوزیتی یاپلی اتیلن- هیدروکسی آپاتایت، شیشه یاشیشه-سرامیک باشند.بیو سرامیک ها زیرمجموعه از بیومواد هستند که با محیط سازگارند و در ترمیم و نوسازی اعضاء معلول یا مصدوم بدن مورد استفاده قرار می گیرند.
عصر نوین و پیشرفت بیو سرامیک ها از سال 1936آغاز می شود هنگامی که شخصی به نام اسمیت، استخوان را با ماده ای به نام سروزیوم (ترکیبی از آلومینای متخلخل و رزین اپوکسی)جایگزین کرد و در عین حال 84%تخلخل را (مانند استخوان معمولی) باقی گذاشت.
از دهه 1936، هنچ و همکارانش، ارزیابی بیوسرامیک هایی با سطوح فعال واکنش دهنده با بدن را آغاز کردند که نخستین آن ها بیوگلس ها بودند. از آن پس شیشه -سرامیک ها نیز مورد توجه فراوان قرار گرفتند و تا کنون نیز هم چنان مورد توجه قرار دارند.
کربن، اکسیدآلومینیم، هیدروکسید آپاتیت، فسفات تری کلسیم، ترکیبات شیشه ای و غیره که جالب توجه ترین این مواد عبارتنداز:
دریچه های قلبی مصنوعی، زانوی ارتوپدیک (استخوان و مفاصل)، موادی که برای ترمیم و بازسازی جای دندان در فک بکار میروند، موادی که به وسیله آن ها از راه پوست می توان با داخل بدن ارتباط پیدا کرد، مفصل ران پروستتیک، پی های مصنوعی و غیره
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
