قدرت اکسیدکنندگی سدیم هیپوکلریت

قدرت اکسیدکنندگی سدیم هیپوکلریت:
به طور کلی، سفید کننده، در واقع یک عامل اکسید کننده می باشد. فعالیت آن، به این وسیله اندازه گیری می شود که چه مقدار کلر قابل دسترسی وجود دارد.

کلر فعال (کلر قابل دسترس) اندازه ای از قدرت اکسیدکنندگی کلر موجود در سفید کننده می باشد. در پودرهای سفید کننده CaOCl2 مقدار کلر قابل دسترس همان درصد کلر در پودر می باشد.

اما در سدیم هیپوکلریت مقدار کلر قابل دسترس دو برابر در صد موجود در پودرهای سفید کننده می باشد. زیرا قدرت اکسیدکنندگی -OCl دو برابر اکسیدکنندگی Cl2 است. احیای -OCl (کلر با اکسایش +1) به -Cl (کلر با اکسایش -1) با دو الکترون انجام می شود، در حالی که احیای Cl2 به -Cl با یک الکترون برای هر کلر انجام می گیرد.

مزیت آب ژاول:
مزیت آب ژاول این است که خاصیت ضدعفونی کننده نیز دارد، زیرا یک سفیدکننده کلردار است. افزودن مقدار کمی پربورات به آب ژاول، قدرت سفیدکنندگی آن را افزایش می دهد.

البته باید توجه داشت که آب ژاول یا محلول هیپوکلریت سدیم، ناپایدار است و در مجاورت نور و گرما، یون -OCl تجزیه شده، اکسیژن آزاد می کند و در نتیجه از شدت عمل آن کاسته می شود. لذا باید آب ژاول را در ظروف مات و نیز دور از گرما نگهداری کرد. همچنین بهتر است محلول های تازه استفاده شود، زیرا به هر حال در اثر ماندن بسادگی تجزیه می شود.

مزایا و معایب استفاده از وایتکس:
دلیل کاربرد بسیار زیاد وایتکس در صنعت و همچنین مصارف خانگی، قدرت بسیار بالای آن در ضدعفونی و از بین بردن قارچ، باکتری و ویروس های متعدد و همچنین سفید کنندگی بالای آن می باشد. علیرغم مزیت های متعدد این ماده، معایب زیادی نیز دارد که عبارتند از:

• قدرت خوردنگی وایتکس بسیار بالا بوده و بهتر است از تماس طولانی مدت آن با سطوح فلزی خودداری شود.
• تحریک کننده پوست، سیستم تنفسی و چشم می باشد.
• ترکیب وایتکس و جوهر نمک بسیار خطرناک بوده و فرد را دچار مسمومیت می کند.
• ترکیب آب ژاول با سایر مواد شیمیایی تنها در محیط های آزمایشگاهی باید صورت گیرد چون اغلب قابل انفجار و سمی هستند.
• پارچه های چرمی، ابریشمی و پشمی در تماس با وایتکس به شدت آسیب می بینند.
• آمونیاک موجود در ادرار با آب ژاول منجر به تولید کلرمین، نیتروژن و ماده قابل انفجار می گردد. لذا از ورود مستقیم وایتکس به درون چاه فاضلاب باید جلوگیری شود.