مقایسه پلی استر اشباع و پلی استر غیر اشباع

رزین­ های پلی استر اشباع پلیمرهای ترموپلاستیکی هستند که نقش پر رنگی در صنعت رنگ و پوشش، پوشش­های قوطی مواد غذایی (can coating & coil coating)، الیاف پلی استر و بطری­های شفاف آب معدنی دارند، در حالی که عمده مصرف رزین پلی استر غیر اشباع بیشتر در صنعت ساخت کامپوزیت، فرآیندهای SMC و BMC و تولید قطعات با ضخامت است.

پلی استر اشباع چسبندگی بسیار خوبی با فلزات دارد و به همین دلیل هنگام استفاده از آن نیاز نیست از لایه آستر برای ایجاد چسبندگی با لایه­ های بعدی استفاده کرد و خود پلی استر به تنهایی این ویژگی را داراست.

همچنین در مقایسه با پلی استر غیر اشباع، رزین های پلی استر اشباع هنگام استفاده به عنوان پوشش، انعطاف پذیری و مقاومت بیشتری در برابر ضربه و ترک خوردگی دارند در حالی که رزین­های پی استر غیر اشباع پس از پخت تردی زیادی داشته و مقاومت در برابر ضربه را پاس نخواهد کرد و دچار رنگ پریدگی می­شوند.

پلی استر اشباع از پلیمریزاسیون تراکمی اسیدها و باز­های دو عاملی به دست می­آید و تقسیم بندی­ های متفاوتی را می­توان برای این دسته از رزین­ها ارائه داد. به عنوان مثال رزین­ های پلی استر را می­توان بر اساس نوع کاربرد، جامد یا مایع بودن، خطی و یا شاخه ­ای بود، آروماتیک و یا آلیفاتیک بودن و همچنین بر اساس نوع گروه­های عاملی موجود در انتهای زنجیر تقسیم بندی کرد.

بنابراین یک رزین پلی استر اشباع می­تواند با توجه به کاربرد، ترکیبی از خواص بالا را داشته باشد. به عنوان مثال یک رزین پلی استر اشباع می ­تواند یک رزین جامد آلیفاتیک شاخه­ ای و حاوی گروه­های انتهایی کربوکسیله شده باشد.

به دلیل مسئله همه ­گیری کرونا و کاهش تقاضا برای خرید اتومبیل که از گسترده شدن قرنطینه­ ها ناشی می ­شود، یکی از بازارهای مصرف پلی استر اشباع تحت عنوان رنگ­های پودری برای اتومبیل با کاهش تقاضا رو ­به رو شده است. اما از طرف دیگر رنگ­های پودری با کاربرد لوازم خانگی و ساخت و ساز بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. مطابق نمودار ارائه شده در شکل زیر، بیشترین حوزه­ مصرف رزین های پلی استر اشباع مربوط به قاره آسیا بوده است که پیش ­بینی می­شود میزان سرمایه گذاری در این حوزه تا سال 2026 با رشد 4.5 درصدی رو به رو شود.