بهترین کشتی های جنگی هواپیمابر دنیا

کشتی های جنگی هواپیمابر با تجهیزات فراوانی در جهان برخوردار می باشند. این کشتی ها همیشه در دریاهای کل جهان بوده اند و با این کشتی ها قدرت یک کشور در آبهای آزاد و بین المللی را نشان می دهد که این کشور دارای چه تجهیزاتی پیشرفته نظامی در جهان دارند ناو هواپیمابری وظیفه اش مواظبت از مرزهای آبی در برابر حملات یک کشور است. برای آنکه از مرزهای آبی هر کشور به طور کامل حفاظت گردد، ناوهای هواپیما بر یک مقر فرماندهای کامل به حساب می آیند. اما مهم ترین استفاده آنها تمرکز قدرت یک کشور در آّب های آزاد و بین المللی است.

انجام عملیات های هوایی در بسیاری از نقاط جهان بر عهده ناوهایی است که صدها کیلومتر با کشور مادر خود فاصله دارند. بر خلاف تصور عامه، کشورهایی همچون چین و هندوستان به تازگی در پی تولید و استفاده بیشتر از ناوهای هواپیما هستند. در این مطلب به معرفی 10 ناو برتر جهان به انتخاب مجموعه Military today خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.

شماره یک Ford Class ایالات متحده
یو اس اس جرالد آر فورد (USS Gerald R. Ford) نام یک کلاس ناو هواپیما بر آمریکایی است که قرار بود تا اواسط سال 2016 وارد خدمت نیروی دریایی ایالات متحده‌ی آمریکا شود، این ناو چند میلیارد دلاری پیشرفته‌ترین کشتی جهان لقب گرفته است. جرالد آر فورد یک ناو هواپیمابر از طبقه supercarrier، متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده است که برای جایگزینی با ناوهای کلاس نیمیتز در نظر گرفته شده است. بدنه این ناو بسیار شبیه به ناوهای کلاس نیمیتز است اما در تکنولوژی بسیار پیشرفته تر از ناوهای این کلاس است که از پیشرفته بودن آن می توان به سیستم الکترو مغناطیسی پرتاب هواپیما اشاره کرد. همچنین خدمه مورد نیاز نیز کاهش یافته تا به بهبود بهره وری افزوده شود و اولین نمونه تولیدی به نام جرالد آر فورد و با شماره " CVN-78 " در سال 2015 تولید شد.

راکتور A1B یک رآکتور هسته ای برای تامین برق و نیرو محرکه ناوهای کلاس فورد است که برای جایگزینی با رآکتور " A4W " مورد استفاده در کلاس نیمیتز، از سال 1998 در حال توسعه است که هر رآکتور قادر است تا 300 مگاوات برق تولید کند. بین 9 الی 10 نمونه از این ناو تولید خواهد شد که قدرت نظامی ایالات متحده در دریا را به شدت افزایش می‌دهد. جنگنده های F-35 و F-18E/F بر روی آن خواهند نشست.

افزون بر آن هواگردهای جنگ الکترونیک و هشدار زودهنگام همچون MH-60R و MH-60S یا EA-18G Growlers نیز در آن جای می گیرند. 3 تیربار 20 میلی متری دفاع نزدیک در اطراف آن نصب شده است و موشک اندازهایی مانند Rolling Airframe Missiles (RAM) و Evolved Sea Sparrow Missiles (ESSM) را برای درگیری به همراه دارد.

شماره دو Nimitz Class ایالات متحده
دومین ناو قدرتمند جهان نیز به آمریکا تعلق دارد. در مجموع 10 کشتی کلاس نیمیتز تولید شده است که 7 نمونه آنها از مدل های بهبود یافته یا Improved هستند. این ناو 333 متر طول دارد و مجهز به دو راکتور هسته ای ساخت وستینگهاوس است. ناوهای Nimitz Class عنوان بزرگ ترین ناوهای جهان را به خود اختصاص داده و 80 هواگرد متشکل از جنگنده و هلیکوپتر را در خود حمل می کند اما به طور معمول 60 هواگرد برای آن در نظر گرفته می شود.

جنگنده های آن عبارت اند از F-18 C و F-18E/F و هواگردهایی دیگر همچون EA-6B و E2-C را نیز حمل می‌نماید. ناوهای کلاس نیمیتز برای درگیر شدن با انواع زیردریایی نیز آماده هستند و سامانه دفاعی آنها به صورت یکپارچه است. این سامانه در برابر موشک های ضد کشتی و جنگ الکترونیک کاربرد دارد و می تواند به صورت هوشمند با موشک های شلیک شده درگیر شود. ناوهای کلاس نیمیتز در حال جایگزینی با فورد‌ها هستند. ناوهای کلاس نیمیتز یک شهر روی آب هستند!

شماره سه Admiral Kuznetsov روسیه
با وجود آنکه روسیه دارای مرزهای آبی گسترده و همچنین قدرت نظامی بالا است، اما علاقه چندانی به تولید ناوهواپیمابر و به کارگیری آن نشان نمی دهد. ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف یک کشتی ساخت اتحاد جماهیر شوروی است. این ناو هواپیمابر از کلاس کازنتسو بوده که با عنوان های دیگری مانند کلاس اورال نیز شناخته می شود. از این کلاس چند ناو هواپیمابر دیگر نیز ساخته شدند اما به جز این ناو، ناو دیگری عملیاتی نشد و به کشورهای دیگر فروخته شدند. این ناو با پیشرانه غیر اتمی کار می‌کند.

اصلی ترین کار و مأموریت ناو کوزنتسوف (کوزنتسو یا کازنتسو یا کازنتسوف نیز می گویند) پشتیبانی زیردریایی های حامل موشک های استراتژیک قاره پیما و شناورهای سطحی و هواپیماهای گشت دریایی حامل موشک در ناوگان روسیه است. لازم است ذکر شود که این ناو، تنها ناو هواپیمابر عملیاتی در نیروی دریایی روسیه است. این ناو دارای 3857 اتاق است و می تواند میزبان 1980 فرد باشد. حداکثر وزن آن به 67500 تن می رسد. موتور های آن 8 دیگ بخار که با سوخت مازوت کار می کنند و متصل به 4 توربین گازی هستند مجموعا به قدرت 200 هزار اسب بخار می رسد. عمر ماموریتی آن حداکثر 45 روز است و بین 42 الی 52 هواگرد را حمل می نماید. جنگنده هایی مانند SU-33، MIG-29KUB و SU-25 از جمله هواگردهای آن هستند. این ناو دارای تجهیزات بسیار زیاد جهت درگیری های متنوع است. از سیستم سامانه دفاع نزدیک دریایی AK-630 gatling تا 24 پرتابگر موشک دفاع هوایی کلینوک و 60 راکت ضد زیردریایی اوداو-1. یکی از ناوهای این کلاس در سال 2004 به هند فروخته شد چرا که روسیه از پرداخت هزینه های نگهداری آن خسته شده بود!

شماره چهار Liaoning چین
کشور چین در سال 2011 کار بر روی ناو Liaoning را به پایان رسانده و در سال 2012 آن را راهی دریا کرد. این ناو از کلاس کلاس Kuznetsov روسی است و در سال 1985 میلادی در اکراین در حال اتمام بود که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، روسیه از پس تامین بودجه آن بر نیامده و به صورت نیمه تمام به کشور چین فروخته شد. سپس این کشور کار بر روی آن را آغاز کرد و در نهایت پس از سال های تلاش در سپتامبر سال 2012 به عنوان نخستین ناو هواپیمابر این کشور به آب انداخته شد.

جالب است بدانید که نخستین مانور و تمرینات این ناو در مکان هایی مانند جزایر جنوبی صورت گرفت که اختلافاتی در آن بخش بین کشورها وجود دارد. مهم ترین جنگنده ی در نظر گرفته شده برای این ناو J-15 است که به واقع یک نمونه مهندسی معکوس از جنگنده سوخو 33 به شمار می رود. همچنین هواگردهای KA-31 روسی و Z-8 نیز به عنوان هلیکوپترهای واکنش سریع در آن به خدمت گرفته شده اند. پس از تعمیر ناو Liaoning که به عبارتی همان کلاس Kuznetsov بود، این کشتی تمامی سلاح های سنگین خود را از دست داد و در حال حاضر تنها سلاح های دفاعی کوتاه برد را حمل می نماید. چین هم اینک بر روی یک پروژه بومی جهت تولید بدنه ناوهواپیما بر فعال است. وجود ناوهای هواپیمابر که چین به حداقل 3 عدد از آن فکر می کند، می تواند توازن قدرت در منظقه را تغییر دهد.

شماره پنج Queen Elizabeth انگلستان
پنجمین ناوهواپیمابر پیشرفته جهان به انتخاب مجموعه Military today، ناو Queen Elizabeth است. ناو هواپیمابر ملکه الیزابت (HMS Queen Elizabeth (R08)) بزرگ ترین کشتی جنگی ساخته شده برای نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا است. این ناو هواپیمابر قادر به حمل حداکثر چهل هواپیما است. این ناو در 4 ژوئیه 2014 توسط ملکه الیزابت دوم نام گذاری شد و قرار است تا به طور رسمی از ماه می سال 2017 میلادی به کار گرفته شود. بر خلاف بسیاری از ناوهای هواپیمابر، این ناو فقط برای نشست و برخاست هواپیماهای نظامی عمودپرواز و هواپیماهای نظامی نشست و برخاست کوتاه همچون جنگنده بمب افکن F-35 و هلیکوپتر مرلین طراحی شده است.

علاوه بر آن، این ناو مجهز است به سیستم های هشدار سریع هوایی و نیز جنگ افزارهای ضد زیردریایی است. این ناو نسبتا بزرگ است و ابعادی مانند کلاس Kuznetsov دارد. ترکیبی از CH-47 Chinook, Merlin و Lynx Wildcat علاوه بر جنگنده های F-35 بر روی آن خواهند نشست و تجهیزات محرمانه بسیاری در زمینه جنگ های الکترونیک و درگیری با زیردریایی ها در آن به کار رفته است. در این ناو 1600 نفر قرار می گیرند و ضمن سرعت 25 گره دریایی، برد آن به 10 هزار مایل دریایی می رسد. 3 کارخانه از جمله شرکت بی ای ئی سیستمز، شرکت باب کوک اینترنشنال و کارخانه کشتی سازی روسیث به طور مشترک در تولید آن نقش دارند.

شماره شش Charles de Gaulle فرانسه
ششمین ناو این لیست مربوط به کشور فرانسه است. ناو هواپیمابر شاری دوگل ناو سرفرماندهی فعلی و تنها ناو هواپیمابر در حال خدمت در نیروی دریایی فرانسه است. شارل دوگل دهمین ناو هواپیمابر فرانسوی و اولین شناور سطحی با نیروی محرکه اتمی فرانسه است. این ناو بعد از ناو روسی آدمیرال کوزنتسو، دومین ناو بزرگ اروپایی لقب گرفته است. شارل دوگل در سال 2001 جانشین ناو هواپیمابر فوش و ناو هواپیمابر کلیمانسو شد. این ناو در مقایسه با همتایان آمریکایی خود از ابعاد کوچک تری برخوردار بوده. مساحت عرشه پرواز این هواپیما 12 هزار متر مربع است و شارل دوگل با کمک عرشه 195 متری خود قادر است حداکثر 24 جنگنده را به طور همزمان در سطح کشتی جای دهد.

همچنین 100 پرواز در روز به مدت 7 روز متوالی دیگر مزیت شارل دوگل است. زاویه بین عرشه اصلی و عرشه پروازی این ناو 8٫5 درجه است و دو آسانسور برای انتقال هواپیماها از آشیانه زیر عرشه تا عرشه در نظر گرفته شده است. این ناو نیاز به سوختگیری هسته ای هر 5 سال یکبار دارد. در 21 نوامبر 2001 دولت فرانسه که کشورش یکی از نیروهای همکار شرکت کننده در جنگ افغانستان بود، تصمیم گرفت این ناو را به منطقه اقیانوس هند اعزام کند. جنگنده های سوپر اتاندارد محمول این ناو چندین پرواز بر فراز افغانستان انجام دادند و در عملیات شناسایی مناطق حساس با نیروهای نظامی ایالات متحده آمریکا مشارکت داشتند. پس از حملات تروریستی گروه داعش به پاریس در نوامبر 2015 فرانسه این ناو را برای مبارزه با این گروه به دریای مدیترانه فرستاد.

شماره هفت Vikramaditya هند
هند شدیدا به دنبال تولید ناوهواپیمابر است. ناو هواپیمابر Vikramaditya، که قبلا به روسیه تعلق داشته و به نام Admiral Gorshkov شناخته شده بود. INS Vikramaditya یک ناو هواپیمابر کلاس کیوو است که توسط ارتش هند از صنایع نظامی روسیه خریداری شده است. این کشتی جنگی وزنی در حدود 44500 تن داشته و ابعاد آن 284 متر در 60 متر است. INS Vikramaditya دارای 8 موتور دیزل به همراه 6 موتور توربو دیزل جایگزین است.این ناو هواپیما بر گنجایش 1600 تا 2000 خدمه را داشته و بیش از 30 هواپیما و هلیکوپتر می‌توانند بر روی عرشه آن قرار بگیرند.این ناو جایگزین هواپیما بر ورییت شد که ان نیز در واقع هواپیمابر هورموس انگلیسی بود که در سال 1984 تحویل هند شد.

هواپیما بر کیف متعلق به نیروی دریایی روسیه بعد از خروج از خدمت نیز به هند تحویل داده شد که البته دیگر در خدمت نیست.طبق آخرین اخبار دولت هندوستان درخواست خرید جنگنده های مدرن F/A-18E/F Super Hornet به منظور استفاده بر روی ناوهواپیمابر ساخت روسیه Admiral Gorshkov را به شرکت بوئینگ اعلام کرده. سخنگوی Boeing نیز تائید کرده است که این شرکت درخواست هند مبنی بر استفاده جنگند های آمریکائی را بر روی ناو هواپیمابر Vikramaditya که قبلا به نام Admiral Gorshkov شناخته میشد را دریافت کرده است. در مجموع 30 هواگرد مانند مدل های MiG-29KU و MiG-29KUB برای این ناو در نظر گرفته شده است.

شماره هشت Sao Paulo برزیل
برزیل نیز از دارندگان ناوهای هواپیمابر در جهان است. سائو پائولو یک ناو هواپیمابر کلاس کلمانسو است. این ناو در سال 1963 به خط تولید رسید و در سال 2000 به برزیل فروخته شد. پس از آن این کشتی به عنوان گل سرسبد نیروی دریایی برزیل به کار گرفته شد.

این ناو قادر به حمل 40 هواگرد است اما بخش زیادی از آن به منظور آموزش استفاده می شود. توان تهاجمی ناو Sao Paulo چندان زیاد نیست. این ناو هواپیمای A-4KU Skyhawk را حمل کرده و حداکثر 40 هواگرد بر روی آن جای می گیرد. با توجه به عمر تولید بالای آن، قادر به استفاده از جنگنده های مدرن نخواهد بود. هواپیمای A-4KU Skyhawk نیز یک جنگنده رهگیر و تهاجمی است. به واقع این جنگنده مهم ترین سلاح آن است که می تواند موشک های سایدوایندر را حمل نماید.

شماره نه Cavour ایتالیا
این ناو یک مدل پیشرفته و تازه وارد به حساب می آید. Cavour در سال 2008 راه اندازی شد و جدید ترین کشتی ایتالیا به حساب می آید. این ناوهواپیمابر می‌تواند در نقش یک مقر فرماندهی ظاهر شده و طیف گسترده ای از جنگنده و هلیکوپترها را در خود جای می‌دهد.

این ناوهواپیمابر می تواند 20 جنگنده و به طور کلی هواگرد را حمل نماید Boeing V-8B Harrier II Plus را حمل می نماید که به زودی با جنگنده های F-35 تعویض می گردد. برای ابزار و جنگ ضد زیردریایی و نظارت هوابرد نقش این ناو هواپیمابر EH-101, NH-90 و SH-3D را برای حمل دارد. این ناو دارای آشیانه های تانک است و می تواند در نقش عملیات های زمینی نیز به خدمت گرفته شود.

شماره ده Chakri Naruebet تایلند
نخستین ناوهواپیما بر جنوب شرقی آسیا متعلق به کشور تایلند است که در سال 1997 به این کشور تحویل داده شد. این ناوهواپیمابر تولید کشور اسپانیا است. در حدود 30 هواگرد بر روی آن قابل نشست است و هواگردهای S-70B Seahawk, Sea King یا CH-47 Chinook را حمل می‌کند.

Chakri Naruebet برای عملیات های ضد زیردریایی نیز آماده است و 8 لانچر پرتاب VLS دارد. همچنین این ناو دارای 4 عدد Vulcan Phalanx CIWS است. این کشتی فقط با موشک های خانگی مادون قرمز کوتاه برد میسترال محافظت می شود. این ناوهواپیمابر بیشتر در زمینه های عملیات های آبی خاکی و سورتی پرواز به خدمت گرفته می شود. این ناو دارای 455 خدمه، 146 افسر پرواز و 175 تفنگدار است. حداکثر سرعت آن نیز 26 گره دریایی است.