بازاریابی کالاهای ایرانی در ایتالیا

بازاریابی کالاهای ایرانی
ایتالیا در دیدگاه ایرانیان مثل همه کشورهای صنعتی غربی و با یک فرهنگ مصرفی مشترک و یکپارچه تعریف می‌شود.

هرچند گزاره فوق می تواند درست باشد ولی همه داستان نیست. ایتالیا علیرغم تمام مشترکاتی که با مجموعه تمدنی غرب دارد ولی با قدمت چندهزارساله، کشوری است که تنها 150 سال پیش و بر اثر جنگ با همسایگان فرانسوی و اتریشی خود متحد شده است. تا همین صد و پنجاه سال پیش به جای دولت مرکزی، دولت شهرهای مختلف و متفاوت در نقاط جغرافیایی این کشور وجود داشت. اشتباه خواهد بود اگر این مجموعه رنگارنگ را در یک قالب کلیشه ای از پیش تعیین شده طبقه بندی نماییم.

ایتالیا به چند منطقه بزرگ (شمال، جنوب و مرکز و جزایر) تقسیم بندی شده است. این تمایز انعکاس دهنده یک سری از تفاوت های اقتصادی اجتماعی، جغرافیائی و زبانی است. هر منطقه روشها و چارچوب های رفتاری خاصی را بر مردم آن منطقه تحمیل کرده است. هر یک از این مناطق نیز از لهجه ای متفاوت برخوردار است.

استفاده از زبان اشاره برای افاده مقصود که ریشه عمیقی در فرهنگ این ملت دارد ناشی از عدم تمایل ایتالیائی های قدیم به یادگیری زبان و لهجه یکدیگر بود. مردم مناطق ایتالیا بیش از همه به شهر، منطقه و یا استانشان تعلق و وفاداری ابراز می کنند تا نسبت به کل ایتالیا.

برای ورود به این بازار نیاز است اولاً این مناطق مجزا به صورت دقیق مورد شناسائی قرار گیرد و ثانیاً با استفاده از یک فرهنگ عمومی برای آن برنامه ریزی دراز مدت صورت گیرد.

ویژگی های هر منطقه از ایتالیا

• شمال ایتالیا:
  شمال ایتالیا 8 منطقه اصلی شامل آگوستا، پیه مونتا، لیگوریا، لومباردی، ونیز، بولونیا، فریولی ونتزیا، ترنتینو، سودیترو می باشد. جمعیت این منطقه بین 27 تا 30 میلیون نفر تخمین زده می شود که با اندکی تسامح نصف جمعیت ایتالیا را شامل می شود. همسایگی با کشورهای پیشرفته سوئیس، فرانسه، اتریش و اسلونی تأثیر عمیقی بر فرهنگ، منش و سلوک این مردم گذاشته است.
  
  بهمین خاطر آنها از نظر آموزشی، درآمد سرانه، اقتصاد صنعتی، میزان شغل، فرهنگ رفتاری و سبک زندگی از دیگر مناطق متمایز هستند. علیرغم تجمع بیشتر مهاجرین در این منطقه، شمال ایتالیا به خصوص میلان مقر یکی از احزاب بیگانه ستیز اروپا یعنی لگانورد می باشد. به دلیل تجمع اکثر مهاجرین مسلمان در شهرهای شمال ایتالیا، غذای حلال در این مناطق بوفور مورد استفاده قرار می گیرد.

• جنوب ایتالیا:
  جنوب ایتالیا شامل جزایر سیسیل، آپولیا، آبروزو، کامپانیا، کالابریا و... می باشد. این منطقه بیشتر کشاورزی بوده و دارای مراکز تاریخی و فرهنگی قدیمی است. مافیا دراین مناطق قدرتمند است. غذای اغلب آنها ماهی است. در ایتالیا جنوبی ها به عنوان افرادی کمتر آموزش دیده، کم فرهنگ، متعصب مذهبی و کوته فکر دیده شده اند.
  
  حقیقت این است که جنوب پول زیادی برای آموزش نداشته است و جوامع کشاورزی تمایل به داشتن فرهنگ بسته قبیلگی داشتند. مذهب نقش بسیار عمده ای در این مناطق دارد. در مقابل جنوبی ها، شمالی ها را غیر ایتالیایی و انسان های بی فرهنگ می دانند.

• مرکز ایتالیا:
  مرکز ایتالیا شامل استان های لاتزیو (رم)، توسکانی (فلورانس)، امبریا و مارکه می باشد. کل جمعیت این مناطق بالغ بر 12 میلیون نفر تخمین زده شده است. فلورانس در مرکز ایتالیا مرکز رنسانس در اروپا بوده و تلفیقی از سنت های عمیق، سبک زندگی با ریشه های کشاورزی قدیمی و یک جامعه لیبرال می باشد. بهمین خاطر در فلورانس شکاف عمیق بین دارا و ندار، سنت و مدرنیزم قابل مشاهده است.

ابعاد فرهنگی بازاریابی کالاهای ایرانی
ایتالیا با توجه به سه منطقه اصلی فوق الاشعار می تواند یکی از اهداف تجاری ایران تلقی گردد. ساختار کالاهای صادراتی ایران به گونه ای است که اکثر صادرات کشورمان به شمال و مرکز ایتالیا صورت می گیرد ولی در صورت تحقیق جامع و دانشگاهی می توان بسیاری از کالاهای کشورمان را در جنوب ایتالیا نیز به فروش رساند و در آنجا بازارهای مطمئن یافت. ذیلا مهم ترین فاکتورهایی که می تواند در بهینه سازی بازاریابی کالاهای ایرانی نقش موثر ایفا نماید، ذکر می گردد:

• استفاده از تجربه کشورهای دیگر:
  بازار ایتالیا می تواند بیش از این به کالاهای ایرانی روی خوش نشان دهد به شرطی که صادرکنندگان ایرانی از تجربه کشورهای دیگر مانند چین و ترکیه بهره برداری کنند. چینی ها از اولین سرمایه گذاران خارجی در ایتالیا بشمار می روند و برای حضور در بازار ایتالیا بجز سرمایه گذاری مشترک دست به ابتکارات دیگری نیز زده اند.
  
  به عنوان نمونه برای حضور در بازار پوشاک ایتالیا، بسیاری از کارگران چینی در شهرهای کوچک ایتالیا اسکان داده شده اند تا با استفاده از نیروی کار چینی، پوشاک با برند ایتالیایی در خود ایتالیا طراحی نمایند. ترکیه که بالغ بر ده میلیارد دلار روابط تجاری با ایتالیا دارد نیز در مواردی برخی از برندهای مشهور ایتالیایی را به تملک خود در آورده و با استفاده از این برند هم در ترکیه و هم در ایتالیا و کل اتحادیه اروپا، به فروش محصولات ظاهراً ایتالیایی می پردازد.

• مارک و برند:
  یکی از مهم ترین شاخصه ها برای حضور در بازار ایتالیا برچسب Made in Italy بر روی کالاها است. امری که توسط برخی از کشورها مورد بهره گیری قرار گرفته است. حال آنکه ایتالیا از فروش برخی از اقلام صادراتی ایران (مانند زعفران و خشکبار) تحت برند ایتالیایی به نحو احسن استفاده می کند. ایتالیا همین کار را با روغن زیتون برخی از کشورهای دیگر مانند اسپانیا و یونان انجام می دهد. با این حال هنوز هیچ روند معکوسی از سوی تجار و بازرگانان ایرانی مشاهده نشده است. برای ورود به این بازار و بازارهای مشابه، استفاده از نام و برند معروف از اولین مسیرها به شمار می رود.

• استفاده از طراحی های نوین:
  نیازی به تأکید نیست که ایتالیا به عنوان مرکز طراحی های نوین شناخته شده است و ورود به این بازار، مستلزم استفاده از نوآوری در تبلیغ و استفاده از طراحی های جدید است. به عنوان نمونه هم اکنون دوران نقاهت فرش ایرانی در ایتالیاست. یکی از راههای پایان دادن به این رکود، می تواند ارائه طراحی های نوین مطابق با فرهنگ کشور میزبان از سوی بافندگان فرش ایرانی باشد. تأکید عامدانه بر عدم استفاده از منطق بازار، غیرقابل درک می باشد.

• اصرار تجار ایرانی بر خام فروشی:
  یکی از نکات جالب توجه استقبال بازرگانان ایتالیایی از خام فروشی ایرانی هاست. تجار ایرانی بدلایلی که شاید ناشی از ساختار اقتصادی کشور باشد، تمایلی به فروش محصولات نهایی شده ندارند. سنگ و چرم ایرانی نمونه بارز این روند می باشد که تحت برند ایتالیائی و یا ترکیه ای در بازارهای ایتالیا یافت می شود. استفاده از ظرفیت ایتالیا در این بخش، می تواند عواید زیادی برای کشور داشته باشد.