آیا سیاستگذاری اقتصادی مستقل از اقتصاد است؟

نیکلا آکوچلا سیاستگذاری اقتصادی را به شاخه ای خودگردان در علم اقتصاد تبدیل کرده است.

نیکلا آکوچلا اقتصاددانی 80 ساله است که طی دهه های اخیر به دلیل رویکرد کل گرایانه خود به نظام مند کردن و توسعه سیاست های اقتصادی بسیار مورد توجه قرار گرفته. دامنه تأثیر او از نظریات سیاست های اقتصادی گرفته تا سیاست های پولی و مالی و اجتماعی گسترده می شود. آکوچال در زمینه های مختلف پژوهشی تخصص دارد.

او در ابتدای مسیر خود بر روی جهانی سازی و سازماندهی صنعتی کار می کرد. او در پیشرفت این زمینه سهم بسزایی داشت و از میان آثاری که به این حوزه ها اختصاص داد می توان به نسخه دینامیک مدل قیمت گذاری محدود استاتیک بین، مودیلیانی و سیلوس اشاره کرد. جدای از این مدل دینامیک، او مدلی را هم برای انتقال قیمت گذاری توسط بنگاه های چندملیتی ارائه کرد و در کنار این ها هم چندین مقاله درباره آثار جهانی سازی بر توزیع و اشتغال، نوشته است. یکی از مسائل اصلی در بحث سیاست گذاری های اقتصادی، مربوط به قراردادها و معاهده هایی است که در عرصه اجتماعی بسته می شوند.

آکوچلا در این حوزه و قابلیت جایگزینی این قراردادها هم مطالعات و آثار گسترده ای دارد که از بین آنها می توان به یک بانک مرکزی محافظه کار به عنوان نهادی پیشنهادی اشاره کرد. از طریق این نهاد پیشنهادی می توان پایداری پولی و کاربست پول را تضمین کرد که همین رویکرد در پاسخ به مسئله قدیمی پایین بودن بهره وری در ایتالیا ارائه شده است. آکوچلا بر سیاستهای پولی و مالی هم مطالعه کرده است. البته این مطالعات او کمتر جنبه واقعی و عملی داشته و بیشتر به حالت انتزاعی و علمی این مسائل ربط پیدا می کند. او در این مطالعاتش به مسائلی مانند شرایط اثربخشی سیاستهای مالی و پولی، وجود یک منحنی فیلیپس بلند مدت غیرعمودی، نرخ تورم بهینه و چیزهایی از این قبیل پرداخته است. البته مبنای مطالعات او در زمینه سیاست های پولی و مالی بیشتر به ساختار نهادی اروپا ارجاع دارد.

در آثار اخیر آکوچلا می توان به رویکردی جدید رسید. در این رویکرد نظام مند به سیاستگذاری اقتصادی به عنوان یک رشته پرداخته شده است که تا حد زیادی از باقی علوم اقتصادی مستقل است. در این رویکرد به دنبال نیازهای مختلف و تحقق آنها میروند تا از طریق آن بتوانند نقاط ضعف مختلف بازار را ترمیم کنند و جدای از آن بتوانند سیاستهای عمومی جدیدی را طراحی کنند و به کار ببندند.

در کنار بزرگان
شهرت آکوچلا طی سال های اخیر پای او را در سطح جهان به محافل اقتصادی باز کرد. برای مثال آمارتیا سن، برنده نوبل اقتصاد، که خود یکی از مشهورترین و مهم ترین اقتصاددانان جهان معاصر است، درباره او گفته »نیکلا آکوچلا، گزارشی روشن و چالش برانگیز از مبانی سیاست اقتصادی ارائه کرده است. تحلیلهای او، مبانی جاافتاده را پوشش می دهند و بلافاصله پا را فراتر می گذارند و نقاط عزیمتی جدید را هم به دست می دهند.« این تعریف و تمجیدهای آمارتیا سن مربوط به کتاب »مبانی سیاست اقتصادی« آکوچلا است که در سال 1994 به رشته تحریر درآمد.

یکی از کارهای مهمی که آکوچلا انجام داده صورتبندی مجدد او از نظریه کلاسیک سیاست اقتصادی است که توسط یان تینبرگن و راگنار فریش و تیل صورتبندی شده بود. آکوچلا این نظریه را به شکلی صورتبندی کرد، که از نقدهای رابرت لوکاس در امان بماند. این صورتبندی سهمی جدید را در تحلیل شرایطی به دست می دهد که در آنها نه تنها اثربخشی سیاست یا خنثی بودن آن، بلکه وجود حالتی منحصر به فرد یا کثیر از تعادل در بازیهای استراتژیک هم بررسی می شود. در این رویکرد، محدودیت های معتبر بودن بسیاری از فرضیات موجود بررسی می شوند و تأثیر آنها بر اساس توقعات عقلانی تحلیل می شود. با صورتبندی جدید آکوچلا از نظریه کالسیک سیاست اقتصادی، می توان از این نظریه به منظور استفاده ای نهادی هم بهره برد، زیرا این نظریه به عنوان نظریه ای برای حل کشمکش ها و رسیدن به یک چینش نهادی بهینه، قابل استفاده است.نیکلا آکوچلا که شاید تا چند دهه پیش بیشتر محدود به محافل آکادمیک و علمی کشور ایتالیا بود، به دلیل همین خدماتی که به علم اقتصاد کرده است، هرروزه به شهرت بیشتری در جهان انگلیسی زبان دست مییابد و بیشتر مورد استقبال قرار می گیرد.