سرب و اثرات سمی آن بر بدن انسان

آلودگی محیطی و تحت تأثیر قرار گرفتن انسان توسط فلزات سنگین مانند جیوه، کادمیوم و سرب یک مشکل جدی و در حال رشد در دنیا شده است. متأسفانه پیدایش و کشف این فلزات در پنجاه سال اخیر باعث افزایش نمایی استفاده از فلزات سنگین در تولیدات و فرآیندهای صنعتی بوده است.

ما روزانه به­طور غیر مستقیم از طریق ترکیبات زیستی مختلف، غذا، آب و هوا در معرض آلودگی این فلزات هستیم. فلزات سنگین ماده اصلی تشکیل دهنده پوسته زمین هستند. از آنجایی­که این فلزات به آسانی تجزیه نشده و از بین نمی­روند، به­عنوان مواد آلود کننده محیطی پایدار به­شمار می­روند. هدف از مقاله حاضر مروری بر تأثیر سمیت فلز سنگین سرب بر بخش­های مختلف بدن انسان است.

سرب یکی از مهم ترین عناصر سنگین و سمی است که از طریق خوردن آب و غذا و از راه تنفس وارد بدن می­شود. به محض بلعیدن، این فلز با بیومولکول­های بدن مانند پروتئین­ها و آنزیم­ها به شکل ترکیبات بیوتوکسیک پایدار در می­آید. در نتیجه ساختار آنها، تغییر کرده و فعل و انفعالات زیستی آنها با مشکل مواجه می­شود. آلودگی سرب باعث جلوگیری از سنتز هموگلوبین، آسیب به عملکرد کلیه­ها، سیستم باروری، مفاصل، سیستم قلبی­عروقی، آسیب حاد و مزمن به سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی جانبی می‌شود.