آبکاری کروم

آبکاری کروم

آبکاری کروم عموما به صورت پوششی نیکلی است. بدان معنی که ابتدا پوششی از نیکل بر روی سطح قرار گرفته و سپس لایه کرومی بر روی این لایه نیکلی می نشیند؛ به طوریکه ضخامت لایه نیکلی بیشتر از لایه کرومی است.

در برخی موارد بر روی مس نیز این آبکاری انجام می گیرد که فقط یک لایه نازک از کروم بر روی لایه بالایی پوشش قرار می گیرد.ضخامت این پوشش تزئینی حدود 1 میکرومتر می باشد.روشنایی، براقی و یا مات بودن سطح بستگی به ساختار نیکل دارد اما برای سطح مشکی باید مراحل اضافه دیگری نیز انجام داد.

کروم اگرچه که یک فلز پایه است اما به سرعت یک فیلم اکسید قوی غیر قابل نفوذ می دهد که باعث می شود در شرایط عادی حالت خنثی پیدا کند. بنابراین پوشش کرومی در برابر کدر شدن و خوردگی بسیار مقاوم بوده و برای مصارف تزئینی بسیار گزینه ایده آلی خواهد بود.

آبکاری کروم سخت

پوشش کروم سخت به عنوان پوششی صنعتی، فرایندی و مهندسی است که نتیجه یک فرایند آبکاری الکتریکی است که فلز کرم از محلول اسیدی کرومیک اسید رسوب می کند. هدف از گسترش پوشش کروم سخت افزایش عمر کاری قطعات فرایندی از طریق ایجاد سطحی با ضریب اصطکاک کم، در مقابل خراش سایش و خوردگی می باشد.

ضخامت پوشش کروم سخت بین 2.5 تا 500 میکرومتر متغییر است. ضخامت های کم اغلب برای قطعاتی است که در معرض سایش یا خوردگی قرار دارند و ضخامت های زیاد به منظور قطعات تعمیر شده و یا برای جبران کاهش سایز آنها مورد استفاده قرار می گیرد.

بر خلاف پوشش کروم تزئینی، پوشش کروم سخت به استثناء مواردی مستقیما روی فلز پایه نشانده می شود.از کاربردهای این نوع کروم بازسازی قطعات، ساخت قالب های آجر، آبکاری کروم سخت، آلیاژ های فولاد ضد زنگ و کاربرد در ابزارسازی را نام برد.

نقش بیولوژیکی

کروم سه ظرفیتی فلزی است که مقدار کم آن بسیار ضروری است و برای سوخت و ساز کامل قند در بدن انسان مورد نیاز است.

کمبودهای کروم می تواند بر توانایی انسولین در ثابت نگه داشتن میزان قند خون تأثیر بگذارد. برخلاف سایر فلزاتی که مقدار کم آن ها ضروری است، برای کروم عملکرد بیولوژیکی در متالوپروتئین دیده نشده است.

ایمنی کروم چیست

کروم و ترکیبات کروم 3 ظرفیتی آن معمولا برای سلامتی خطرناک نیستند اما ترکیبات کروم VI در صورت بلع سمی هستند. ترکیبات کروم سمی کشنده بوده و سرطانزا بودن مقادیر غیر کشنده آن به اثبات رسیده است. بیشتر ترکیبات کروم VI برای چشم، پوست و بافتهای مخطی مضر می باشد.

تماس دائمی با این ترکیبات می تواند موجب آسیبهای دائمی چشم گردد مگر مواردی که درمان کامل صورت پذیرد.در سال 1958 سازمان بهداشت جهانی حداکثر میزان مصرف مجاز کروم VI از جنبه سلامتی را 0.05 میلی گرم درهر لیتر آب آشامیدنی پیشنهاد نمود.