فلوئور چیست؟

Georigius Agricola در سال 1529، فلورین را  به شکل فلورسپار و به خاطر کاربرد آن به عنوان یک گداز آور  بکار می رود شناسایی کرد. Schwandhard در سال 1670 متوجه شد سطح شیشه در صورتیکه در معرض فلورسپار همراه با اسید قرار گیرد، نقشهایی بر روی آن حک می گردد.

Karl Scheele و بسیاری از محققان، بعد از او از جمله Humphry Davy، Gay-Lussac Antoine Lavoisier و Louis Thenard همگی با اسید هیدروفلوریک به آزمایش پرداختند.

این عنصر سال های زیادی بعد از آن به دست نیامد، چون هنگامیکه آن را از یکی از ترکیباتش جدا می کردند، فورا به مواد باقی مانده آن ترکیب حمله می کرد. سرانجام بعد از تقریبا" 74 سال تلاش مداوم، Henri Moissan در سال 1886 موفق به تهیه فلوئور شد.

اولین تولید تجاری فلوئور، در پروژه بمب اتمی، پروژه Manhattan، در جنگ جهانی دوم بود که ازترکیب هگزا فلورئورید اورانیم  برای جداسازی ایزوتوپهای اورانیوم استفاده شد. این فرآیند، هنوز هم در تجهیزات نیروی هسته ای کاربرد دارد.

اطلاعات کلی

فلوئور، عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی با نشان F و عدد اتمی 9 یافت می شود. این عنصر، گازی یک ظرفیتی، هالوژن، به رنگ زرد کم رنگ و سمی می باشد و از تمامی عناصر، الکترونگاتیوتر و واکنش پذیرتر است. نوع خالص آن، بسیار خطرناک و درصورت تماس با پوست، سوختگی های شیمیائی شدید ایجاد می کند.

خصوصیات قابل توجه

فلوئور خالص، گاز زرد رنگ و فرسایشگری است که عامل اکسید کننده ای قوی می باشد. این گاز از تمامی عناصر، الکترونگاتیوتر و واکنش پذیرتر است و با بیشتر عناصر دیگر از جمله گازهای بی اثر، زنون و رادون تولید ترکیب ایجاد می کند.

فلوئور، حتی در تاریکی و شرایط سرد با هیدروژن به صورت انفجاری واکنش می دهد. در فوران گاز فلوئور، شیشه، فلزات، آب و مواد دیگر به صورت شعله های درخشان می سوزند. این گاز، همیشه به صورت ترکیب وجود داشته، چنین تمایلی را با سایر عناصر مخصوصا سیلیکون دارد که نه می توان آن را در ظروف شیشه ای تهیه و نه در آنها نگهداری کرد.

فلوئور در محلولهای آبی عموما به شکل یون فلورید F دیده می شود. حالتهای دیگر آن، کمپلکسهای فلوئور، مانند -FeF4 یا +H2F هستند. فلورایدها، ترکیباتی هستند که در آنها فلوئورید با بعضی از بقایای مثبت بار شده، ترکیب می شود و اغلب آنها یون دار می باشند.